De Nederlandse motorsport is op sterven na dood, Frank Sinatra is het helaas al helemaal maar toch denkt iedereen bij “The voice”nog aan hem, een andere Frank geven wij nu een stem op deze site. Frank is bekend bij de redactie maar voor jullie blijft hij/zij of wie weet zijn het er meerdere voorlopig anoniem. Frank komt van binnen uit de motorsport en zal man en paard durven noemen, met in de komende weken visies op onze sport waar nog lang over zal worden gesproken.
Eerste column.
“BliepÉ piepÉ BliepÉ piepÉ We kijken met z’n allen naar de monitor. Dit ziet er niet best uit. Een eindje verderop lopen er een paar heen en weer te ijsberen. Ook “The Doctor” kijkt over mijn schouder naar de monitor en loopt hoofdschuddend weer verder. We hebben toch gedaan wat we moesten doen, hoe kan dit dan toch gebeuren? We mogen het niet zomaar weggeven. Dat kan niet, dat mag niet en dat gebeurt ook niet. Punt uit!!!”
Dit lijkt het scenario zoals de Nederlandse wegracers in de klasse 250cc zich tijdens de laatste TT moeten hebben gevoeld. Maar het gebeurde toch. Geen van allen mocht starten i.v.m de 107% regeling. Dit scenario is echter van toepassing op het Nederlandse wegrace gebeuren zoals het momenteel is. Dat is schrikken h¬, dat het op de Intensive Care ligt, maar helaas is het de realiteit. En wat doen wij? Mogen wij alleen toekijken hoe het verder verloopt? Moeten we maar passief afwachten hoe anderen over ons lot beslissen? De wegracesport is stervende. Wordt het niet eens tijd voor veranderingen? Met alle respect voor alle inspanningen die door rijders, teams, sponsoren, organisatoren, officials, vrijwilligers en overige die in dit rijtje thuishoren, maar internationaal gezien stellen we geen ruk voor. Ok, we hebben Jurgen (nog) en ook Molenaar met Raymond Schouten in het WK rondhobbelen. Meer niet. Ok, ook Ten Kate hebben we, maar onze Gerrit had het heel goed in de gaten. Geen Nederlander in zijn team, omdat er gewoon geen goede is (hoe graag Gerrit dit overigens wil).
De Engelsen, Italianen, Spanjaarden, Australirs, Japanners, Amerikanen en Fransozen lachen ons uit. Zelfs de Tsjechen. Waarom ook Tsjechen? Omdat zelfs zij meer rijders in WK wegrace rond hebben fietsen die het beter doen dan wij. Zij zijn dan ook heel bewust met de sport bezig. Niet verkeerd van zo’n voormalig oostblok land.
Hoe komt dit dan? Daar zijn een aantal redenen voor. Ik zal er een aantal aanstippen.
* Te weinig wedstrijden.
* Te vaak op Assen
* Men rijdt nog op stratencircuits die hier niet meer geschikt voor zijn.
* Een steeds kleinere groep liefhebbers.
* Geen initiatieven om nieuwe permanente circuits te realiseren.
* Geen infrastructuur en goed beleid voor de Nederlandse wegrace.
Dit zijn een aantal opsommingen. Deze lijst is nog veel langer te maken. Ik weet dat ik mensen nu tegen het hoofd zal stoten. Bij sommigen terecht bij andere onterecht. Diegene die de liefde voor de wegrace hebben, zullen mij wel begrijpen.
De supermono’s rijden maar 8 wedstrijden, de zijspannen eveneens. Als je goed naar de kalender kijkt, zie je dat de evenementen dicht op elkaar gepropt zijn. Dit pakt voor de rijder soms ongelukkig uit, wanneer deze bijvoorbeeld een blessure oploopt. Soms is het zo dat 2/3 van de wedstrijdkalender in 6 weken is gepropt.
Er worden veel wedstrijden op Assen verreden. In mijn ogen teveel, maar ja bij gebrek aan beter É En toch kan men weleens ergens anders rijden. We zien Assen weliswaar als het “heilige”, maar “verandering van spijs doet eten ” is een spreekwoord en het lijkt me dat de rijders dat gevoel ook weleens hebben. Daarnaast zie je dat er met name in het begin en aan het eind van het jaar op Assen wordt gereden voor het ONK.
Rijden op stratencircuits. Mensen, wees eens realistisch. Racen met een dikke duizend op een provinciale weg is toch niet meer anno 2004. Oom agent met zijn videoauto geniffelt wanneer je dat doet. Kan ie weer heel stoer ten overstaan van de op de sensatie beluste Nederlander een rijbewijs innemen. En terecht natuurlijk. Maar het ONK heeft geen keus. Als je er niet rijdt, heb je geen punten en wordt het nog moeilijker om kampioen te worden. Dit is toch absurd. O ja, je hebt twee schrapresultaten, die je ervoor zou kunnen gebruiken. Maar nu ben je een jongen van 14 jaar in de 125cc. O ja, glad vergeten, in Belgi waar ook nog twee ONK wedstrijden worden verreden mag je niet rijden, omdat de Belgische wet voorschrijft dat je onder de vijftien jaar niet aan wedstrijdsporten mag meedoen. Weg schrapresultaten. Hebben we het nog niet eens over zoiets als pech gehad. Gek h¬, dat er steeds meer 125cc jongens het IDM boven de stratencircuits verkiezen (zoniet het IDM kampioenschap boven het ONK kampioenschap).
Niet alleen 125cc jongens, over de hele linie zijn er steeds meer rijd(st)ers die in buitenlandse kampioenschappen gaan rijden. Gevolg hiervan o.a. is dat de organisatie het moeilijk krijgt, om een wedstrijd financieel rond te krijgen. (De rijder betaalt aan zijn eigen evenement mee. Dit is ooit anders geweest evenals de aantallen toeschouwers). Heel begrijpelijk is dan zo’n reactie van Tolbert. Deze organisatie denkt er serieus over na om historische wegwedstrijden in de toekomst te organiseren. Kost de helft minder en wellicht een stuk relaxter.
Ik kan me zomaar voorstellen, dat er over vijf jaar een enkele Nederlander in het Italiaans of Spaans kampioenschap rijdt, om zich zo voor te bereiden op een eventuele doorstroming naar het EK of WK. (Een goed voorbeeld hiervan zien we al in Belgi waar oud-coureur Simeon zijn zoon Xavier Simeon klaarstoomt voor de GP. Hoogst waarschijnlijk maakt deze jongen tijdens de laatste WK in Valencia zijn debuut in de 125cc).
Alle overige rijders (die geen GP carri¬re nastreven) kunnen dan hun fiets in de woonkamer parkeren en in het weekend wegdromen over de vervlogen tijden toen er nog in Nederland wegraces werden georganiseerd. Of naar voetbalwedstrijden gaan en meezingen over voetbalvrouwen.
Even serieus, het water staat ons aan de lippen (voor sommigen zelfs tot aan de bovenlip). Dat er iets moet gaan gebeuren, staat als een paal boven water. Er zijn in het verleden diverse signalen uitgegaan, maar er gebeurt nog steeds weinig tot niets. We kunnen met z’n allen afwachten, maar dan weet je zeker dat die kraai je komt ophalen. Kijk eens goed om je heen. Het gaat bergafwaarts met de sport en de economie zit ook al niet mee. Een ander signaal is, dat het aantal cursisten voor de wegracecursus dit jaar dramatisch laag was.
Een van de kenmerken van een motorrijder is, dat ie een goedzak is. Kijk maar bij het terras, hij parkeert wel stoer zijn motor waar geen auto komt, maar geeft desgevraagd vriendelijk zijn stoel af, waar even daarvoor zijn helm en jas nog op lagen. En dat is in de wedstrijdsport terug te voeren. Men laat het zich gebeuren. Wees nu eens heel eerlijk, Wie racet nou graag met 260 km/h over de provinciale weg? Denk daar eens over na, hoe lang vind jij dat nog verantwoord? Of, dat jouw klasse niet mag rijden i.v.m. de geluidsproblematiek. Of, dat je te jong bent om in Belgi te racen?
Er zullen grote veranderingen moeten plaatsvinden en snel. Je kunt in je eentje schreeuwen, maar dat schiet gewoon niet op. Ik weet dat de motorsporter een individualist is, maar het wordt hoog tijd dat we over dit soort dingen met z’n allen gaan nadenken. We zullen met z’n allen n vuist moeten maken of niets doen, maar zeur daarna dan ook nooit meer.
Frank.
