De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. In deze editie gaat over de snelste MotoGP testrijder ter wereld: Dani Pedrosa.
Vroeger vond ik Dani Pedrosa altijd maar wat sacherijnig en onsympathiek overkomen. Pedrosa is van mijn leeftijd en hij kwam op zijn vijftiende al in de Grand Prix terecht. Vijf jaar later reed de kleine Spanjaard op zijn twintigste al in de MotoGP. Ik was dus toen ook twintig. Op die leeftijd besefte ik nog niet dat iets wat sacherijnig overkomen gewoon Pedrosa’s houding was om als jonge succesvolle coureur om te gaan met alle druk die er bij een MotoGP fabrieksrijder en in de Grand Prix in het algemeen komt kijken. Pedrosa besefte op zijn beurt waarschijnlijk nog onvoldoende wat een uithangbord hij voor de sport was. Nu – op 37-jarige leeftijd – beseft Pedrosa dat als de beste en dat is prachtig om te zien!
Toen Pedrosa in 2006 de MotoGP inkwam werd hij direct een Repsol Honda fabrieksrijder. De Spanjaard had al flink naam gemaakt. Pedrosa reed drie jaar in de 125cc waarbij hij in zijn laatste jaar (2003) de wereldtitel pakte. Leuk detail: Pedrosa won zijn allereerste Grand Prix in 2002 tijdens de TT Assen. Na zijn 125cc wereldtitel stapte hij over naar de 250cc. Pedrosa reed twee jaar in de 250cc en werd twee keer wereldkampioen. Een ongekende prestatie. En het was dan ook heel logisch dat Repsol Honda hem contracteerde. Zijn vierde MotoGP race uit zijn carrière (in China) wist Pedrosa te winnen. Er maar heel weinig rijders die dat beter hebben gedaan. In zijn tweede MotoGP seizoen (2007) werd Pedrosa vicewereldkampioen achter Casey Stoner. In totaal zou hij drie tweede worden in het MotoGP wereldkampioenschap en drie keer derde in de eindstand. Maar MotoGP kampioen werd Pedrosa niet. Wel was hij er meerdere keren dichtbij, maar telkens had hij op beslissende momenten pech of raakte hij geblesseerd.
In 2012 was eigenlijk het jaar van Pedrosa. Hij streed samen met Jorge Lorenzo voor de titel. In het begin van het seizoen had Lorenzo een voorsprong opgebouwd, maar in het tweede deel van het seizoen scoorde Pedrosa de ene na de andere overwinning. In Misano – zes races voor het einde – stond Pedrosa op pole en slechts dertien punten achter Lorenzo. Pedrosa kreeg een probleem op de grid, waardoor hij als laatste moest starten. In de race werd hij tijdens zijn inhaalrace geraakt door Hector Barbara met een crash tot gevolg. Lorenzo won en dat betekende een beslissende slag in het kampioenschap. Vervolgens zou Pedrosa nog wel vier van de resterende vijf races winnen. De race die hij niet won was op Phillip Island waarin hij crashte en dat betekende dat definitief de MotoGP titel naar Lorenzo ging.
Hoe ouder we – Pedrosa en ik – werden, hoe meer sympathie ik voor hem kreeg. Ik begon te beseffen dat het gezicht dat iemand trekt in de pitbox niet altijd het ware karakter van de persoon is. Ik begon hem meer en meer een MotoGP titel te gunnen. Maar iedere keer overkwam hem wel iets en volgens mij heeft hij bijna alle botten die je maar kan breken wel eens gebroken. Ik zag een keer tekening van Pedrosa’s lichaam waarop gemarkeerd stond wat hij allemaal al wel niet gebroken had. Bizar om te zien. Ook moest Pedrosa het opnemen tegen absolute (collega) legends als Valentino Rossi, Casey Stoner, Jorge Lorenzo en Marc Marquez. Pedrosa werd tijdens zijn carrière ook steeds sympathieker naar de buitenwereld toe. Pedrosa sloot eind 2018 zijn permanente MotoGP carrière af. Zijn hele MotoGP periode racete hij voor Repsol Honda. De Japanners maakten – zeker achteraf – de fout om hem naar KTM als testrijder te laten vertrekken. Moet je eens voorstellen wat Pedrosa nu nog voor Honda had kunnen betekenen!
Bij KTM groeide Pedrosa uit tot de snelste MotoGP testrijder ter wereld. Een titel die hij dit jaar tot twee keer toe heeft waargemaakt. In 2019 en 2020 reed Pedrosa helemaal geen Grand Prix. Met een wildcard in 2021 op de Red Bull Ring werd de KTM-testrijder al tiende. Mega knap! Maar wat hij dit jaar liet zien in Jerez en Misano was ongekend. De zevende en zesde plaats in Jerez waren al indrukwekkend, maar zijn optredens in Misano waren helemaal fantastisch. Pedrosa reed zowel in de Sprint als hoofdrace in de slotfase op een vierde plek kort achter regerend wereldkampioen Pecco Bagnaia. Hoe verleidelijk moet het voor hem zijn geweest om in de slotfase een “alles of niets aanval” te plaatsen voor de laatste podiumplaats. Maar Pedrosa is een gentleman en hij snapt als geen ander hoe het is om voor de wereldtitel te rijden. Pedrosa nam als testrijder geen onnodige risico’s voor zichzelf en zeker niet voor een ander – in dit geval kampioenschapsleider Bagnaia -, waardoor hij tweemaal vierde werd. In vijf jaar tijd reed Pedrosa slechts drie Grand Prix’s en om dan op 37-jarige leeftijd nog deze prestaties te behalen laat nogmaals zien dat hij in het verleden eigenlijk een MotoGP titel had verdiend!
Tot volgende week,
Asse Klein
Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen
Facebook | Instagram | Twitter | Threads | YouTube
Vrijwillige bijdrage
Bent u een trouwe bezoeker van deze website, bent u tevreden met het door ons gebrachte gratis te lezen motorsportnieuws en wilt u het werk van het Racesport.nl redactieteam mede ondersteunen?
Dat kan d.m.v. een vrijwillige bijdrage via de betaallink vrijwillige bijdrage Racesport.nl of door een bijdrage over te maken naar het volgende bankrekening nummer:
NL31 BUNQ 2035 9539 44 t.n.v. ES Event & Sports Promoter, onder vermelding van ‘vrijwillige bijdrage Racesport.nl’
Op maandagochtend de wekelijkse Racesport.nl nieuwsbrief ontvangen? Uw e-mailadres invullen en op de ‘inschrijven’ button klikken is voldoende.
