De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. In deze editie gaat over kampioenschap-stress wat in verschillende vormen mooi zichtbaar was tijdens de afsluitende Grand Prix in Valencia.
Wat druk of kampioenschap-stress met een rijder doet werd afgelopen weekend prachtig duidelijk in Valencia. Izan Guevara was verlost van zijn kampioenschap-stress en dat was te zien ook. Tijdens een zonnige Grand Prix met zomerse temperaturen – ik wil jullie niet jaloers maken, maar we stonden heerlijk in de korte broek te kijken – reed Guevara een ijzersterkte Moto3 race. De Spaanse wereldkampioen reed een geweldig tempo wat alleen Deniz Oncu kon volgen. Om in de Moto3 klasse zo weg te rijden moet je van goeden huize komen. Guevara’s actie in de laatste bocht vond ik super. Hij rekende er op dat Oncu heel laat zou remmen voor de laatste bocht en een verdedigende lijn zou kiezen. Guevara koos om een wijdere lijn te pakken, waardoor hij een veel betere exit had. Het plan slaagde uitstekend en Guevara sloot zijn succesvolle seizoen in stijl af. Van Guevara gaan we in de toekomst nog veel horen.
Het verschil was groot met de rijders die nog kampioen moesten worden. Bij Augusto Fernandez was het verschil tussen wel of geen kampioenschap-stress het best zichtbaar. In de openingsfase van de Moto2 race had Fernandez het niet makkelijk toen zijn concurrent Ai Ogura op de tweede plaats reed. Op dat moment was het verschil in de virtuele tussenstand slechts een half punt. Ik vond het trouwens geweldig om te zien hoe Ogura “all in” ging. Maar toen Ogura ten val kwam zagen we bij Fernandez ineens wat het verschil is tussen wel of geen kampioenschap-stress hebben. De Spanjaard kwam – toen hij wist dat de titel binnen was – ineens in zijn ritme en was samen met zijn teammaat Pedro Acosta veruit het sterkste van het veld. Ook in de Red Bull Rookies Cup zagen we een vorm van kampioenschap-stress bij titelkandidaten José Rueda en Collin Veijer, die beiden geen podiumplaats wisten te scoren in Valencia. Erg jammer dat Veijer net niet de titel kon pakken, maar de Nederlander mag trots zijn op zijn seizoen 2022. Op naar de Grand Prix!
Het moge duidelijk zijn dat Pecco Bagnaia ook een vorm van kampioenschap-stress had. Wanneer je rationeel naar de situatie keek kon er weinig misgaan voor Bagnaia, maar zo voelde het duidelijk niet bij hem en zijn team. Bagnaia kwam – zowel in de trainingen als in de race – niet in de buurt van zijn indrukwekkende tempo van de afgelopen races, maar dat was ook niet nodig om de titel veilig te stellen. Anoniem reed Bagnaia naar een negende plaats. Onderweg kwam Joan Mir ook voorbij aan Bagnaia. Mir is op het gebied van kampioenschap-stress een ervaringsdeskundige, want hij zat in een soortgelijke situatie toen hij in 2020 de MotoGP pakte. Mir bracht het begrip kampioenschap-stress na afloop van de race mooi onder woorden: “Het is zo moeilijk om in die situatie een race te rijden. Met het aanremmen van de bochten is er een moment dat je de rem loslaat. Ik weet nog goed dat ik tijdens mijn kampioensrace de rem dan net iets langer vasthield. Ik denk dat Pecco daar ook last van had. Ik reed achter hem, iets langer dan ik eigenlijk had gewild. Het was wel een uitdaging om hem in te halen. Zijn bochtensnelheid was niet erg hoog, maar zijn exit was wel goed. Ik wilde geen agressieve of rare inhaalactie bij hem maken. Dat is niet nodig als je vijftiende in het kampioenschap staat. Dat zou ik in zijn situatie ook niet prettig hebben gevonden.”
Fabio Quartararo toonde zich een geweldige sportman door na de finish op Bagnaia te wachten en hem als eerste te feliciteren. Quartararo reed een geweldige race en deed er werkelijk alles aan om te winnen. In de beginfase van de race wisten Bagnaia en zijn teammaat Jack Miller bewust of onbewust het ritme van Quartararo wat te verstoren met diverse inhaalacties. Dit bleek achteraf voldoende, want Quartararo kwam net tekort om de strijd voor de dagzege aan te gaan. Alex Rins gaf Suzuki een fantastisch afscheidscadeau. Het is natuurlijk mega zonde dat Suzuki volgend jaar niet meer actief is in de MotoGP. Daar zal ik in een andere Finishpraat editie nog wel een keer verder over uitwijden. Maar voor mij was de rijder van de dag Brad Binder. Wat een wereldrace reed hij. Als de KTM op ieder circuit echt competitief is Binder in mijn ogen een absolute kampioenskandidaat. Maar het mooie is; in het huidige ijzersterke MotoGP veld hebben veel meer rijders de potentie om kampioen te worden. Laat het seizoen 2023 maar snel beginnen!
Tot volgende week,
Asse Klein
Racesport.nl Supporter
Bent u een trouwe bezoeker van deze website, wilt u het werk van het Racesport.nl redactieteam mede ondersteunen en daarnaast ook nog eens regelmatig kans maken op fantastische prijzen?
Word dan nu Racesport.nl supporter. Meer info: www.racesport.nl/supporter
