De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. Deze keer gaat het over bijzondere winnaars tijdens seizoensopeners in de koningsklasse.
Ik weet niet hoe jullie het bij jullie ging, maar ik heb met enorme verbazing zitten kijken naar de MotoGP wedstrijd in Qatar. In mijn ogen zijn – en blijven voor nu – Pecco Bagnaia, Marc Marquez, Joan Mir en Fabio Quartararo de grootste titelkandidaten. Maar de eerste van deze kanshebbers – Marc Marquez – vonden we terug op slechts plaats vijf. Yamaha en regerend kampioen Quartararo moeten door deze race kopzorgen hebben gekregen. Vorig jaar won Yamaha nog beide races in Qatar en nu moesten ze bij wijze van spreken Ducati nog bedanken dat kopman Quartararo in de top-tien finishte. De top-vier in Qatar werd gevormd door Enea Bastianini, Brad Binder, Pol Esparagaro en Aleix Espargaro: BIZAR! Dit maakt in mijn ogen de MotoGP zo fantastisch.
Bastianini is zo’n rijder die door mij – en volgens met mij meer – wordt onderschat, maar dat blijkt totaal onterecht te zijn. De coureur uit Rimini kwam in 2014 stormachtig door in de Grand Prix met drie podiumplaatsen in de Moto3. Praktisch alle grote talenten zetten vanaf hun eerste GP-jaar bijzondere prestaties neer, iets waar ik later dit seizoen nog graag een keer uitgebreider op terugkom in Finishpraat. Bastianini kon in de Moto3, ondanks diverse zeges, niet de stempel van absoluut wereldtalent verdienen. Ook in de beginfase van zijn Moto2 carrière was dat niet geval, maar reed hij vrij anoniem wel een uitstekend debuutseizoen. In het tweede jaar pakte Bastianini zelfs de wereldtitel. Toch waren de verwachtingen voor de MotoGP niet mega hoog, maar ook dat bleek niet terecht. In het eerste jaar stond de Italiaan al twee keer op het podium en nu opent hij zijn tweede MotoGP seizoen met een overwinning op de 2021-Ducati. Bastianini moeten we echt heel serieus nemen. Maar dat geldt ook voor de andere podiumgangers: Brad Binder en Pol Espargaro. Binder reed relatief vanuit het niets een verbazingwekkende race met de KTM en Pol Espargaro liet zien hoe goed de nieuwe Honda is. Zijn broer Aleix Espargaro finishte als vierde op 2,2 achter Bastianini. Nog nooit finishte Aleix of een Aprilia-rijder zo dicht op de winnaar in de MotoGP.
Dit scenario had natuurlijk niemand kunnen voorspellen. Wanneer we naar de geschiedenis kijken kunnen we zelfs wel stellen dat dit de meest verrassende MotoGP uitslag tijdens een seizoensopener ooit is. Wanneer we de statistieken induiken zien we dat in het MotoGP tijdperk vanaf 2002 de volgende rijders de openingsrace wisten te winnen: Valentino Rossi (6x), Casey Stoner (4x), Jorge Lorenzo (3x) Maverick Vinales (2x), Andrea Dovizioso (2x), Loris Capirossi (1x), Marc Marquez (1x) en Fabio Quartararo (1x). Voor mij springen daar de zeges van Stoner in 2007 tijdens zijn eerste race met Ducati en die van Rossi in 2004 tijdens zijn eerste race met Yamaha het meeste uit. Uiteindelijk waren of werden het allemaal rijders die na hun zege te boek stonden als een potentiële titelkandidaat. Moeten we dan concluderen dat Bastianini dat nu ook is? Of is dat een te voorbarige conclusie.. Dat antwoord weten we over een paar maanden!
Oke, maar we duiken verder geschiedenisboeken in en gaan naar het 500cc tijdperk. Want zijn er nog wel andere verrassende winnaars van een openingsrace te vinden? Ja zeker! Ik licht er een aantal uit, waarbij we in chronologische volgorde steeds verder teruggaan in de tijd. Te beginnen bij 2000 toen Garry McCoy al driftend (leuk om op te zoeken op YouTube) een geweldige inhaalrace reed en zeer verrassend de Grand Prix van Zuid Afrika wist te winnen. Een jaar eerder won Kenny Roberts JR de openingsrace en dat bij zijn debuut voor het Suzuki-team. Zowel voor McCoy als voor Roberts JR. waren het hun eerste 500cc zeges. In 1998 verbaasde Max Biaggi door in Suzuka (Japan) tijdens zijn 500cc debuut als eerste over de finish te komen. Mick Doohan – de grote man in die jaren – stond zo onder druk dat hij al vroeg in de race in de fout ging. Zo kenden we tussen 1998 en 2000 drie jaar op rij een bijzondere seizoensstart.
Maar ook nog verder terug in de tijd kenden we bijzondere winnaars in de openingsrace, rijders die later in hun carrière de titel in de koningsklasse pakten. Dat moet Bastianini vertrouwen geven! In 1988 was daar ineens Kevin Schwantz. Suzuki had sinds jaren weer een competitieve machine en Schwantz won daar gelijk mee in Japan door regerend wereldkampioen Wayne Gardner in een rechtstreeks duel te verslaan. Diezelfde Gardner verraste in de seizoensopener van 1986 op Jarama. Gardner was voor het eerst officieel fabrieksrijder van Honda. Teamgenoot en wereldkampioen van dat moment Freddie Spencer moest de strijd staken vanwege een blessure en zou nooit meer op zijn oude niveau terugkomen. Gardner nam de rol van Honda kopman over en bekroonde dit gelijk met een zege door Eddie Lawson van het concurrerende Yamaha te verslaan.
Nog verder terug in de tijd springt de seizoensopener van 1973 eruit. Vanaf 1958 had MV Agusta 15x (!) op rij de wereldtitel behaalt in de 500cc, waarvan Giacomo Agostini tussen 1966 en 1972 het sterkste was. Yamaha had in 1973 naast een goede motor ook een uitstekende troef in handen: Jarno Saarinen. De Fin stond de boek als supertalent en was in 1972 wereldkampioen 250cc en vice-kampioen 350cc geworden. Saarinen begon het seizoen 1973 geweldig door zowel in Frankrijk als Oostenrijk de 500cc als 250cc race te winnen. Saarinen klopte tijdens zijn debuutraces in de 500cc de MV Agusta’s van Agostini en Phil Read, iets wat voor die tijd een ongekende prestatie was. Er kwam op zeer tragische wijze een einde aan het seizoen dat Saarinen zomaar een dubbele wereldtitel had kunnen opleveren. In Monza kwam kort na de start van de 250cc Renzo Pasolini ten val, waarbij ook vervolgens Saarinen onderuit ging. Beide rijders kwamen bij de vreselijke crash om het leven. Iets wat voor een enorme schok in de motorsportwereld zorgde. Saarinen was voor velen een held en een boegbeeld, vandaar dat er in de latere jaren 70 en 80 vele kinderen vanuit motorsportfamilies de naam Jarno hebben gekregen.
Tot volgende week,
Asse Klein
Racesport.nl Supporter
Bent u een trouwe bezoeker van deze website, wilt u het werk van het Racesport.nl redactieteam mede ondersteunen en daarnaast ook nog eens regelmatig kans maken op fantastische prijzen?
Word dan nu Racesport.nl supporter. Meer info: www.racesport.nl/supporter
