Te gast in de pit box van het Ten Kate Honda kwam ik er, tijdens de vrije trainingen op Assen, achter hoe e.e.a. georganiseerd is bij een Supersport WK Team. Eerst even wat globale feiten; 2 coureurs (Chris Vermeulen en Karl Muggeridge), 4 motoren, per coureur 2 banden monteurs, 2 vering monteurs, 2 mechanische monteurs, 1 telemetrie specialist en 1 teamleider (Ronald ten Kate). Daarnaast zijn er diverse externe specialisten die af en aan lopen voor de banden (Pirelli) en vering (WP). Dit geheel moet samenwerken op enkele vierkante meters waarop ook nog eens geaccrediteerde pers rondloopt! Aan de indeling, de logistiek en de manier van werken kun je zien dat dit team gevalueerd is naar een absoluut topteam. Links de motoren technici en stoel met beeldscherm voor Karl en rechts, alsof het gespiegeld is, alle voorzieningen voor Chris.
De coureurs gaan uit. Nu blijkt direct de kracht van een top coureur. Na 1 ‘opwarm’ ronde gaat Chris op 100%! Zijn bijnaam is dan ook ‘Quick switch’. Na vier rondes komen ze weer ongeveer gelijk in de box en zijn beide kanten weer vol in beroering. Alles verloopt echter met een bepaalde zekerheid en rust. Snel en efficint. De stekkers van de laptops worden ingeplugd en de coureurs leggen driftig aan hun teams uit wat er aan de hand is. Bij Karl schijnt dat een veringsprobleem te zijn. De telemetrie wijst uit dat zijn gevoel juist is. Binnen 10 seconden staat WP specialist Andr Stamsnijder erbij. Er wordt bijgesteld en ze vertrekken weer op nieuw geschoeide motoren. De rest van deze sessie komen de jongens om en om binnen en herhalen de Òcheque-up’sÓ en bijbehorende handelingen zich. Veel wordt er niet met de banden gewisseld. Er mogen over het hele weekeinde maar 12 banden worden gebruikt. Dit wordt keurig door een pit-lane medewerker bijgehouden. De qualifier’s blijven dus nog even op het bandenrek. Na nog een laatste, lange sessie is het afgelopen. Tevreden gezichten en schouderklopjes, Karl staat eerste en Chris tweede!
Wie denkt dat het nu gedaan is in de box heeft het mis. Alle vier de machines worden in een oogwenk gestript. De versnellingsbakverhoudingen waren verschillend en er is gekozen voor de snelste setting wat betekend dat er bij twee motoren een compleet ander blok gemonteerd moet worden. Alles moet weer tip-top klaarstaan voor de middagsessie over 2 ½ uur.
Dat lukt uitstekend want na de middagtraining staan de heren omgekeerd 1 en 2 met toptijden (2.05.7) ruim onder de poletijd van vorig jaar. Op de zaterdag is de baan kletsnat en komt niemand daar meer in de buurt. Dan moet het op zondag in de wedstrijd onder goede weersomstandigheden nog wel even gebeuren en ook dat lukt. In een zinderende race wint Karl nipt voor Chris. Nederland mag trots zijn op Team te Kate!
Diederick de Vries.
Afbeeldingen;
Telemetrie; Telemetrie speelt een belangrijke rol. Karl bespreekt de uitslagen met Peter Bom.
Gestript ; In een oogwenk wordt de machine gestript en voorzien van een ander motorblok.
Nr 7; Een prachtige machine, de Honda CBR 600 RR”Een Geoliede Machine”
Te gast in de pit box van het Ten Kate Honda kwam ik er, tijdens de vrije trainingen op Assen, achter hoe e.e.a. georganiseerd is bij een Supersport WK Team.
Eerst even wat globale feiten; 2 coureurs (Chris Vermeulen en Karl Muggeridge), 4 motoren, per coureur 2 banden monteurs, 2 vering monteurs, 2 mechanische monteurs, 1 telemetrie specialist en 1 teamleider. Daarnaast zijn er diverse externe specialisten die af en aan lopen voor de banden (Pirelli) en vering (WP). Dit geheel moet samenwerken op enkele vierkante meters waarop ook nog eens geaccrediteerde pers rondloopt!
Aan de indeling, de logistiek en de manier van werken kun je zien dat dit team gevalueerd is naar een absoluut topteam. Links de motoren technici en stoel met beeldscherm voor Karl en rechts, alsof het gespiegeld is, alle voorzieningen voor Chris.
De coureurs gaan uit. Nu blijkt direct de kracht van een top coureur. Na 1 ‘opwarm’ ronde gaat Chris op 100%! Zijn bijnaam is dan ook ‘Quick switch’. Na vier rondes komen ze weer ongeveer gelijk in de box en zijn beide kanten weer vol in beroering. Alles verloopt echter met een bepaalde zekerheid en rust. Snel en efficint. De stekkers van de laptops worden ingeplugd en de coureurs leggen driftig aan hun teams uit wat er aan de hand is. Bij Karl schijnt dat een veringsprobleem te zijn. De telemetrie wijst uit dat zijn gevoel juist is. Binnen 10 seconden staat WP specialist Andr Stamsnijder erbij. Er wordt bijgesteld en ze vertrekken weer op nieuw geschoeide motoren. De rest van deze sessie komen de jongens om en om binnen en herhalen de cheque up’s en bijbehorende handelingen zich. Veel wordt er niet met de banmden gewisseld. Er mogen over het hele weekeinde maar 12 banden worden gebruikt. Dit wordt keurig door een pit-lane medewerker bijgehouden. De qualifier’s blijven dus nog even op het bandenrek. Na nog een laatste , lange sessie is het afgelopen. Tevreden gezichten en schouderklopjes, Karl staat eerste en Chris tweede!
Wie denkt dat het nu gedaan is in de box heeft het mis. Alle vier de machines worden in een oogwenk gestript. De versnellingsbakverhoudingen waren verschillend en er is gekozen voor de de snelste setting wat betekend dat er bij twee motoren een compleet ander blok gemonteerd moet worden. Alles moet weer tip-top klaarstaan voor de middagsessie over 2 1/2 uur.
Dat lukt uitstekend want na de middagtraining staan de heren omgekeerd 1 en 2 met toptijden (2.05.7) ruim onder de poletijd van vorig jaar. Op de zaterdag is de baan kletsnat en komt niemand daar meer in de buurt. Dan moet het op zondag in de wedstrijd onder goede weersomstandigheden nog wel even gebeuren en ook dat lukt. In een zinderende race wint Karl nipt voor Chris. Nederland mag trots zijn op Team te Kate!
Tekst Diederick de Vries/Moto-art.com
