Het is al weer een tijdje geleden dat de laatste race voor het WK Superbike gereden werd, een goede reden om eens terug te blikken op een seizoen waar eind vorig jaar met veel scepsis op vooruit werd gekeken door onder andere de Ôone tyre ruleÕ.
close racing in Frankrijk
Na het 2002 seizoen werd al met de kaalslag begonnen. Drie grote fabrikanten, Honda, Kawasaki en Aprilia, trokken zich eind 2002 terug uit het kampioenschap. In 2003 waren alleen de teams van Ducati en Suzuki nog volledig fabrieksondersteund met daarnaast dan het team van oud kampioen Carl Fogarty maar die kwamen net kijken. Aan het einde van dat seizoen besloten de fabrikanten niet meer mee te doen met officile teams, dit omdat de organisator van het WK Superbike, FGSports, de Ôn bandenregelÕ invoerde. Pirelli werd de leverancier waardoor Michelin en Dunlop buiten de boot vielen. De fabrikanten waren Ônot amusedÕ en we zagen dan ook geen enkel fabrieks team op de baan op dat van Ducati na vanwege verplichtingen aan hoofdsponsor Fila. Het team van Ten Kate was geen officieel fabrieksteam maar kreeg wel een vorm van ondersteuning van Honda Europe.
Het idee achter de Ôone tyre ruleÕ was dat er geen enkele rijder meer zou uitblinken omdat deze betere banden kreeg toebedeeld en er dus gelijke kansen waren plus dat het de kosten zou drukken. Daarnaast waren er ook nog eens reglementen dat je maar een beperkt aantal banden mocht gebruiken per weekend.
Omdat Fila Ducati een officieel fabrieksteam was verwachtte iedereen dat niemand een vuist tegen ze kon maken en ze met de vingers in hun neus naar de titel zouden rijden, de vraag was alleen nog wie het zou winnen, Rgis Laconi of James Toseland. Uiteindelijk werd het Fila Ducati team dan ook een en twee in het kampioenschap maar het ging zeker niet van een leien dakje. Het team had een aantal luizen in de pels, een daarvan was Noriyuki Haga die uitkwam voor het Engelse Renegade Ducati team wat afkomstig was uit het Brits Superbike. Een tweede luis in de pels van Fila Ducati was Frankie Chili. Chili kon niet goed overweg met de 999 en zette, tot groot ongenoegen van Ducati, het 999 blok in een 998 frame en was meestal wel voorin te vinden. En dan hadden we ook nog de nieuwe Ten Kate Honda. De Fireblade werd voor het eerst ingezet met de WK Supersport kampioen Chris Vermeulen aan het stuur. Het was een eerste seizoen in het WK Superbike voor Chris, voor het team en voor de Honda CBR1000RR en in eerste instantie was dit jaar bedoeld als een leerjaar maar al snel maakten ze een redelijke kans op de titel.
Het seizoen werd een van de spannendste sinds tijden. Na de race in Brands Hatch zat er een schamele 8 punten verschil tussen de eerste vier rijders en 38 tussen de eerste vijf te weten Laconi, Vermeulen, Haga, Toseland en Chili. De hoofdprijzen werden dan ook steevast verdeeld tussen deze vijf rijders met een enkele uitzondering van Garry McCoy die een van de races in Australi op zijn naam schreef. De tweede plaatsen in de race werden ook voornamelijk tussen deze vijf rijders verdeeld met Troy Corser als uitzondering na tweede te zijn geworden in San Marino. De derde plaatsen werden wat wijder verspreid over het aantal deelnemers maar ook deze plaatsen gingen voornamelijk naar Laconi, Vermeulen, Haga, Toseland en Chili maar ook naar Chris Walker (1x), Leon Haslam (1x), Steve Martin (5x) en McCoy (2x).
Binnenkort bekijken we in deel 2 het seizoen van de titelkandidaten van race tot race
tekst: Ren van der Does
