Net als tijdens de Dutch TT eerder dit jaar, heb ik dit weekend voor racesport.nl de trainingen en de wedstrijden tijdens het WK Superbike op het circuit van Assen weer gevolgd vanaf de diverse tribunes. Een weergave van mijn bevindingen gedurende deze vier dagen kunt u in dit artikel terugvinden.
Donderdag 1 september 2005:
Voordat ik vandaag afreis naar het TT-circuit moet ik eerst nog even werken bij mijn tijdelijke baas TPG Post. Om 9.30 uur heb ik mijn taak hier al volbracht en direct ga ik naar huis om vervolgens zo snel mogelijk de reis naar Assen te kunnen maken, waar vandaag een aantal ONK-races op het programma staat. Tevens is er een open-paddock en mijn doel hierbij is om, net zoals vorig jaar, weer een heel aantal posters bij elkaar te sprokkelen voor mijn zolderkamer, die reeds helemaal vol met motorposters hangt. Tegen 12.00 uur arriveren we (ik en nog een aantal familieleden) op de parkeersplaats achter het Welcome Centre, na thuis eerst even gegeten te hebben, waar we onze motor kunnen stallen.
De toegang tot de paddock is er pas vanaf 13.00 uur en daarom besluiten we eerst even op het talud, ter hoogte van de Veenslang, te gaan zitten om te kijken naar een aantal trainingen. Aldaar zien we de coureurs uit het ONK Zijspannen en het ONK Classics hun rondjes draaien, waarbij het mij direct al opvalt, dat enige deelnemers uit het WK Zijspannen ook reeds aan het trainen zijn, die daarmee dus later deze middag ook mee zullen doen aan de ONK-wedstrijd. Vervolgens is het al vrij snel 13.00 uur geweest, waarna we besluiten richting de paddock te gaan.
Op het rennerskwartier zijn we nog maar net langs het hek, waarachter zich de hospitality-units van de diverse grote teams bevinden, of we zien James Toseland, zittend op een scooter, handtekeningen uitdelen. Geweldig om zo dicht bij de sterren te kunnen komen; dat gevoel komt bij mij direct al naar boven zetten. Al kijkend om ons heen zien we vervolgens de ene na de andere grootheid; de ene zittend in zijn tent (de ene tent nog groter dan de ander overigens), terwijl de andere topper langs komt daveren op zijn scootertje. Bij de tent van Ten Kate Honda kom ik een aantal collegaÕs van racesport.nl tegen, waar ik een poosje mee in gesprek ben om even later naar de grote Corona-tent te gaan, waar de diverse coureurs stuk voor stuk posters met handtekeningen erop zullen uitdelen. Het is er echter ongelooflijk druk en ik zie direct al, dat het haast niet te doen is om van alle coureurs een poster te bemachtigen. We besluiten daarom om ons te gaan concentreren op de ONK-races op de baan, die om 15.00 uur starten. Gelukkig heb ik bij de diverse hospitality-units al enige posters kunnen vergaren, dus ik ga toch niet helemaal met lege handen naar huis.
Op het dakterras, boven de pitsboxen, zien we in de 250cc-race Randy Gevers de winst pakken door Hans Smees te verslaan, die overigens wel met de titel aan de haal gaat. De strijd om de derde plek is helemaal bikkelhard, die uiteindelijk in het voordeel wordt beslist van Bram Appelo, ten koste van Jan Roelofs, die genoegen moet nemen met de vierde plek.
De twee volgende races, de Zijspan-race en de race voor de SupermonoÕs, bekijken we vanaf de nieuwe Geert Timmer-tribune. De gebroeders Reeves winnen bij de Zijspannen, nadat zij eigenlijk al zijn uitgevallen, maar door een rode vlag-situatie in de laatste ronde, is de doorkomst na acht ronden uiteindelijk doorslaggevend (toen de Britse combinatie nog aan de leiding lag). De Duitser Jerzenbeck is vervolgens bij de SupermonoÕs Lex van Dijk net iets te snel af en na die race gaan we weer terug naar de paddock om aldaar nog even een rondje te lopen. Van de race voor de Classics krijgen we daardoor weinig mee.
Tegen de klok van 18.00 uur is de rust in de paddock echter al weer behoorlijk teruggekeerd (de machines voor de Superstock 600 en de Superstock 1000 worden op dat moment onderworpen aan een keuring) en voor ons is het tijd geworden huiswaarts te gaan, richting Dedemsvaart, waar we een dik half uur later arriveren.
Vrijdag 2 september 2005:
Zo rond de klok van kwart over acht rijd ik met de auto weg van huis richting het TT-circuit (mijn moeder zit vandaag bij mijn vader achterop de motor). Op de snelweg is het vrij rustig en met de radio aan op Slam FM ben ik al snel bij de afslag Assen-Zuid en eenmaal op de parkeersplaats, schuin achter de Hoofdtribune, aangekomen, ben ik zowat de eerste auto, die parkeert. Ook staan er nog maar een paar motoren.
De vrije trainingen van de Superstock 1000 en de Supersport 600 bekijken we vanaf de tribune ter hoogte van het snelste punt van het circuit, net door de S-bocht heen en net voorbij de brug over de baan. Als het vervolgens de beurt is aan de heren uit het WK Superbike voor hun eerste vrije training, besluiten we naar ÔIngang StrubbenÕ te gaan, waar de coureurs fantastisch dicht langs het talud razen. Onze aandacht gaat natuurlijk uit naar Jurgen van den Goorbergh op zijn Suzuki, maar ook zien we dat een man als Robert Menzen het in deze training bepaald niet onverdienstelijk doet.
Vanaf dit punt van het circuit bekijken we vervolgens ook de diverse eerste kwalificatietrainingen. Door direct aan het hek te gaan staan, kun je prima de lijnen observeren, die de diverse coureurs in deze bocht (met een enorme verkanting) aanhouden. Zo is het bijvoorbeeld prachtig om te zien hoe dicht een man als Norifumi Abe op de witte lijn aan de binnenkant van de bocht rijdt. Hij komt daarbij net niet in het gras terecht.
Duidelijk vanaf dit punt is ook te zien, dat James Toseland vandaag zijn zinnen op een goede tijd heeft gezet. Zijn hoge snelheid is duidelijk aan zijn rijden af te zien en dit resulteert uiteindelijk ook in een voorlopige pole-position. Helaas komt Van den Goorbergh nog niet helemaal uit de verf met een voorlopige 23e tijd. Hopelijk morgen beter, zodat hij uiteindelijk nog mee mag doen aan de Superpole.
Ook de jongens van het Ten Kate Kobutex Team (Ten Napel en Ten Braake) hebben er het tempo goed in zitten en het is dan ook mooi om te zien, dat ze aan het eind van de dag redelijk voorin staan. Datzelfde geldt voor Arie Vos, die we eerder deze dag ook al het maximale uit de, voor hem nieuwe, Honda CBR 600RR hebben zien halen. Knap om dan direct zo goed te presteren.
Het weer laat ons vandaag niet in de steek. Het aantal toeschouwers is echter bedroevend weinig. Bijna compleet lege tribunes sieren het TT-circuit en ook wij zijn op een gegeven moment haast de enige personen, die op het puntje van de Strubben-tribune zitten. Hopelijk maken morgen wat meer mensen de tocht naar Assen.
Als vervolgens ook de laatste trainingen voor het WK Zijspannen erop zitten (waarbij we Van Gils/Van Gils een aantal keren prachtig zien driften met hun span) gaan we weer richting huis. De helft van het weekend zit er dus eigenlijk al weer op. Voordat we daadwerkelijk thuis arriveren, moet er eerst nog even gegeten worden en dat doen we in Balkbrug, zoÕn vijf kilometer van ons einddoel Dedemsvaart verwijderd. De patat smaakt ons zo als altijd weer goed en eenmaal thuis aangekomen, verdiep ik mij samen met mijn vader in het boek Õ80 jaar TTÕ, dat ik zojuist alsnog voor mijn 20e verjaardag heb gekregen.
Zaterdag 3 september 2005:
Opnieuw vertrekken we vandaag rond de klok van kwart over acht en dit keer zit ik bij een kameraad van een neef van mij achterop de motor. Eenmaal in Assen aangekomen, zettelen we ons direct op de Winterdijk-tribune, waar we (opnieuw ik met een heel aantal familieleden en de kameraad van mijn neef) overigens de hele dag blijven zitten.
De Superbikes rijden vanochtend hun tweede kwalificatietraining en aanvankelijk slaagt slechts een enkele coureur erin zijn tijd van gistermiddag te verbeteren (later worden er dat toch nog wat meer), iets wat ook Van den Goorbergh nog moet doen om zich alsnog bij de beste zestien weten te scharen. De Nederlander gaat echter, min of meer voor onze neus, bij het uitkomen van de GT-bocht onderuit en hij weet zich uiteindelijk niet te kwalificeren voor de Superpole, ondanks het feit dat hij wel iets sneller is gegaan dan gisteren. Toch jammer voor het Nederlandse publiek.
Õs Middags loop ik met mijn neefje richting Hoge Heide om aldaar de beslissende kwalficatietraining voor de Supersport 600 te aanschouwen. Je kunt daar geweldig zien met wat voor een ongelooflijke snelheid de coureurs uit Duikersloot, via de knikjes van Meeuwenweer en Hoge Heide richting de Ramshoek komen denderen. Ook de laatste vrije training van de Superbikes, voorafgaand aan de alles-beslissende Superpole, bekijken we vanaf dit punt.
Voor de Superpole zelf keren we terug naar de Winterdijk-tribune, alwaar we een prachtig zicht hebben op ŽŽn van de big-screen-vidiwalls. Het gala wordt geopend door Abe, gevolgd door Chili (hij rijdt een zeer snelle ronde), Vizziello, Bostrom en Haga, die op dat moment de voorlopige pole pakt met een tijd, waarbij hij ruim sneller is dan dat hij was tijdens de kwalificatietrainingen. Daarna volgen Martin en Kagayama en dan is het de beurt aan Vermeulen, die voor een geweldige verrassing zorgt. Hij duikt meer dan een seconde onder zijn tijd uit de kwalificatietrainingen en met zijn 2Õ04.179 is hij op dat moment duidelijk de snelste man van het gehele weekend, want zo snel is er nog niet eerder gegaan. Na hem moeten echter nog de acht snelste coureurs in de baan verschijnen. Clementi komt bij lange na niet aan de tijd van Vermeulen en Neukirchner ziet zijn Superpole eindigen in de grindbak na een valpartij in de Ramshoek. Hijzelf komt er zonder enige kleerscheuren van af, maar zijn machine raakt volledig in de kreukels na een aantal keren flink over de kop te zijn gegaan. Pitt, Walker, Lanzi, Muggeridge en Corser bijten zich ook stuk op de tijd van Vermeulen en dan moet alleen de snelste man uit de kwalificatietrainingen, Toseland, nog in actie komen. Ook hij slaagt er niet in de tijd van Vermeulen te verbeteren, waardoor het deze Australi‘r wordt, die morgen verrassend vanaf pole mag vertrekken. Wel is weer gebleken wat voor een fantastisch schouwspel de Superpole biedt. Via de vidiwall konden we de tussentijden prima in de gaten houden en het feit dat het gaat om ŽŽn alles-beslissende ronde brengt toch ook wel een grote dosis spanning met zich mee. Bovendien hadden we vanaf dit punt zicht op de pitsstraat, waar je iedereen na afloop van de uitloopronde de pits in ziet verdwijnen; tevreden dan wel teleurgesteld.
Na de Superpole zien we al een groot gedeelte van de toeschouwers, die vandaag overigens in veel grotere getalen naar Assen zijn gekomen dan gisteren, de tribunes verlaten, maar wij blijven zitten om ook de beslissende kwalificatietrainingen voor de Superstock 1000 en de Zijspannen te bekijken. Als deze tot een einde komen, keren wij echter ook weer huiswaarts. Reeds is afgesproken morgen vroeg te vertrekken om ongeveer op dezelfde plek als vandaag te kunnen zitten, bovenaan de tribune, omdat we dan tijdens de races ook weer zicht hebben op de vidi-wall en met zulk prachtig weer als vandaag kan het nog wel eens druk worden.
Zondag 4 september 2005:
Deze morgen vertrekken we dus vroeg, al om 7.00 uur om zeker te zijn van een mooi plekje op de Winterdijk-tribune. Met vijf motoren (ik bij mijn pa achterop) naderen we na zoÕn half uurtje alweer de afslag richting het TT-circuit. Eenmaal op de parkeerplaats in Assen aangekomen, staan er al heel wat motoren, maar op de tribune is voor ons nog plek genoeg (we zijn vandaag maar liefst met twaalf man, dus dat wordt gezellig).
De eerste race van de dag, de Superstock 1000-race, is direct al ongelooflijk spannend en in de laatste ronde valt bij ons in de GT-bocht de beslissing. Op dat moment rijden Coxhell, Sofuoglu en Polita aan de kop van het veld. In de GT-bocht gaat Coxhell echter onderuit, waardoor ook Sofuoglu het gras in moet. Polita is daarmee de lachende derde en de Italiaan grijpt dan ook de winst. Wat een sensatie direct al!
Vervolgens is het de beurt aan de eerste race voor het WK Superbike. Onze ogen zijn natuurlijk gericht op Van den Goorbergh, maar direct missen we hem al als de heren coureurs over de Veenslang razen, waar wij vanaf onze plek ook een goed overzicht op hebben. VdG komt helemaal alleen, een stuk later dan de rest, alsnog over de Veenslang denderen, nadat hij ‘betrokken’ blijkt te zijn geweest bij een crash van Walker, waarbij de Nederlander door de grindbak en over het gras moest. Hij is dan al gezien voor een goede klassering; toch wel een domper, ook voor ons als publiek zijnde. Aan de kop van het veld zien we echter een uiterst sterk rijdende Vermeulen de overwinning pakken op het TT-circuit, wat voor hem toch min of meer een thuiswedstrijd is als we kijken naar het Nederlandse Ten Kate Team, waar hij voor uitkomt. EÂŽn van de grote smaakmakers in de uitloopronde na de race is toch wel onze eigen Robert Menzen. Zo demonstreert hij een aantal keren de kunst van het rijden op enkel en alleen het voorwiel; een knap staaltje motorbeheersing.
In de Supersport 600-race lijkt het er daarna aanvankelijk op, dat Charpentier met de overwinning aan de haal gaat, maar het is uiteindelijk toch zijn landgenoot Foret, die wint. Mijn ogen zijn gedurende de race ook voor een groot gedeelte gericht op Arie Vos, die in een groepje strijdt om de achtste plek. Vos voert het groepje lange tijd aan, maar aan het eind van de race zakt hij toch iets terug en hij finisht uiteindelijk als dertiende, wel als beste Nederlander. In de laatste ronde van de race gaat het bij ons in de GT-bocht echter compleet verkeerd voor de Italiaan Migliorati en de Fin Penna. Penna raakt buiten de baan en komt vervolgens in aanraking met Migliorati, die met een soort koprol voorover van zijn motor afvalt, waarbij zijn machine zelf ook voorover duikelt. Best even een angstaanjagend gezicht. Wel is de show die Charpentier recht voor onze ogen in de uitloopronde weggeeft geweldig om te zien; hij schenkt daarbij het publiek een enorme burn-out (zie ook de foto bij dit artikel). De Fransman is enorm blij met zijn eerste wereldtitel, die hij met zijn tweede plek van vandaag heeft binnengehaald.
De tweede Superbike-race is vervolgens ook weer super. Vermeulen heeft een wat mindere start, maar hij weet zich vanaf een zevende positie al vrij snel een weg naar voren te banen richting de koppositie, die hij uiteindelijk niet meer uit handen geeft, waarmee de dubbel voor hem een feit is. Ondertussen schrik ik tijdens de race enigszins van een ongelooflijke crash op de Veenslang van Alfonsi en Sanchini, die op volle snelheid crashen. Daarbij vliegen hun motoren zeer hoog de lucht in, die vervolgens helemaal in de kreukels liggen. Gelukkig hoeft de wedstrijd niet stilgelegd te worden. Het gevecht tussen Toseland en Haga om de tweede plek, achter Vermeulen, is echter fantastisch om naar te kijken. Toseland beschikt duidelijk over meer snelheid bij het uitkomen van de Ramshoek, waar wij dus prima zicht op hebben, en bij het remmen voor de GT-bocht raken de heren elkaar op een gegeven moment zelfs. Dit is echt close-racing van de bovenste plank! Haga wordt uiteindelijk tweede, die bij het naderen van de finishstreep nog even akelig dicht in de buurt van Vermeulen komt. De uitloopronde is vervolgens ook weer een spectakel op zich. Bijna iedere coureur zwaait naar het publiek en natuurlijk komt er een groot gejuich vanaf de tribune als Jurgen langs komt rijden, die in de tweede race enigszins onopvallend op een zeventiende plek is gefinisht (ik ben benieuwd wat er volgend jaar voor hem in zit). Kortom: wat een race!
De Superstock 600-race is vervolgens niet de meest spannende van de dag, die zeer eenvoudig gewonnen wordt door Corti, als zijn twee naaste belagers reeds gevallen zijn. Ook Roy Ten Napel is dan al, liggende op een vierde plek, onderuit gegaan. Wel is mooi om te zien hoe Corti in de laatste ronde van de race reageert op zijn enorme voorsprong. Hij kan dan al, alias Jack Middelburg in 1980, zwaaien naar het publiek. Behoorlijk lachwekkend en dan te bedenken, dat het nog zoÕn jong knaapje is. Ook de nette prestatie van Ronald ten Braake in deze race doet ons als Nederlands publiek tevreden stellen.
Dan staat alleen de Zijspan-race nog op het programma en inmiddels heeft een groot gedeelte van het publiek de tribunes dan al verlaten. Toch jammer voor deze jongens, die wel een volwaardig wereldkampioenschap rijden. Als de race vervolgens ook nog eens onderbroken wordt vanwege een rode vlag-situatie besluiten nog meer mensen richting huis te gaan. Wij blijven echter tot het einde zitten en we wachten de herstart nog even af. De gebroeders Reeves pakken uiteindelijk de overwinning en na de laatste combinatie na afloop van de uitloopronde de pits in te hebben zien verdwijnen, zit het weekend er ook voor ons op.
Naast de geweldige races was het ook enorm gezellig de afgelopen vier dagen. Een grote groep brengt altijd enorm veel sfeer met zich mee (we hebben weer behoorlijk wat afgelachen) en zoals gebruikelijk zijn er weer grote hoeveelheden plakjes brood, worstjes, snoepjes, zakjes chips, enzovoort doorheengegaan.
Wel ben ik weer enigszins verbrand in mijn gezicht en in mijn nek, maar dat mag de pret niet drukken, want het is een geweldig lang-weekend geweest. Tegen de klok van kwart voor acht rijden we bij ons thuis in Dedemsvaart de dam weer in. Vervolgens de warme motorkleding uit en achter de computer om te schrijven voor racesport.nl.
Tekst: Asse Klein, [email protected]
Bron foto: www.tt-assen.com
