Afgelopen weekend was een weekend met aardig wat contrasten. Eerst het contrast tussen de beleving in Estoril en Le Mans en vervolgens het contrast tussen de strak georganiseerde GP en een dramatisch georganiseerde ONK-wedstrijd.
Vorige week donderdag op mijn gemakkie, samen met reisgenote en racesport medewerkster Anique met de auto naar Le Mans gereden. Aangekomen, de gebruikelijke trammelant met de gastenpassen. Op de n of andere manier schijnt het maar niet te lukken om die dingen daar te laten zijn waar door Dorna gemaild wordt dat ze zijn. Na het gebruikelijke half uur soebatten en telefoneren worden ze echter, ook zoals gebruikelijk, keurig met een scooter gebracht. Dat soebatten is in Frankrijk nog knap lastig aangezien mijn Frans maar iets beter is dan het Engels van de Fransen en dat is werkelijk nul. Als je in het Engels wat vraagt kijken ze je allemaal aan of ze snot zien branden. Het rennerskwartier opgezocht en na de gebruikelijke begroeting en een bakkie leut bij het team van Arie Molenaar (bedankt dames en heren voor jullie gastvrijheid) het perscentrum opgezocht en daar een plek geclaimd (op tafel geplakte naamsticker ingevuld). Links en rechts wat mensen begroet bij de diverse teams en uiteraard even gevraagd bij Konica naar de toestand van Tamada. Het team geeft aan dat Tamada het gaat proberen. Vervolgens zoeken we een camping op en in tegenstelling tot Estoril waren wij hier niet de enige die gebruik wilde maken van een ‘camping’. Het tentje wordt opgezet en Anique schuift aan bij onze buren. Het wonder geschiedt: n van deze Fransen spreekt wel 5 woorden Engels. We kunnen hem duidelijk maken dat we wel een beetje Frans verstaan als ze in een wat minder idioot tempo ratelen. Het kampvuurtje wordt aangestoken en de eerste motoren worden reeds verkracht. Kortom het feest is begonnen. Onze Belgische gast, Steven, arriveert rond een uur of 11 en met hem erbij wordt converseren met de Fransen een stuk gemakkelijker. Als verstandig mens zoek ik rond een uur of n mijn bed op (meer bier ging er toch niet meer in) en ga slapen.
Vrijdagochtend naar de baan. Het is dan droog maar dat zou het niet precies blijven. Uiteraard is dan de vraag al hoe het rijden van Tamada zal gaan en of we mogelijk Jurgen nog aan het werk gaan zien. Schouten rijdt een acceptabele vrije training op een half droge baan en dan is het om 10 uur tijd voor de MotoGP. Tamada vertrekt inderdaad en komt na 2 rondjes weer binnen. Een minuut of 10 later rijdt hij een stint van 5 rondjes om vervolgens met een van pijn vertrokken gezicht van de motor te stappen. Het wordt dan al duidelijk dat het niet gaat en het wachten is op de bevestiging. Tamada zien we niet meer op de baan en dus direct na afloop de pitbox opgezocht en wachten op mensen die wat meer konden vertellen. Binnen een paar minuten krijg ik te horen dat Tamada het nog steeds wil proberen maar dat het gewoon niet gaat. Het team overlegt dan nog over de situatie. Het overleg is echter zeer kort want 2 minuten later komt de persvoorlichter naar buiten en bevestigd dat Jurgen gaat rijden. Snel het bericht geplaatst (we waren uiteraard de eerste) en de eerste reacties laten niet lang op zich wachten. Hans van Loozenoord (commentator NOS) zit voor me aan een tafeltje en heeft een hoop te regelen voor een interview met Jurgen die middag (interview was zaterdagavond te zien bij Studio Sport). De koorts grijpt ook in Nederland om zich heen onder de liefhebbers en op het wegraceforum.nl maken mensen afspraken om op zaterdag alsnog in de auto te stappen en koers te zetten naar Le Mans. De vrije training van de 250 cc wordt ondertussen ook verreden maar die schiet er een beetje bij in. In de namiddag rijdt de 125 cc een droge kwalificatie en jammer genoeg lukt het Raymond maar niet om zich nu eens richting de top 20 te rijden in een kwalificatie. De tijden van Raymond zijn duidelijk beter dan vorig jaar en het gat naar de top is een stuk kleiner maar de rest gaat gewoon nog harder. Direct na de kwalificatie een fotoshuttle opgezocht en een plek gezocht aan het einde van de pitstraat voor een eerste foto van Jurgen op die prachtige blauwwitte Honda. Ik blijf het de mooiste fiets van het circus vinden. Na een half uur begint het een beetje te regenen en zoek ik het perscentrum weer op. Anique volgt ondertussen de training op de monitoren en houdt het verloop bij. Er is een kwartier lang weinig of geen actie maar tegen het einde van de training gaan de meeste rijders toch even de baan op om wat regenrondjes mee te pikken. Direct na afloop van de MotoGP training trekt pluvius alle registers open en begint het te stortregen. De 250 cc rijders blijven wijselijk binnen. Watz en de Angelis proberen het toch en ze worden onmiddellijk afgestraft. Beiden gaan door aquaplaning onderuit in de flauwe rechterknik na start-finish en vestigen een nieuw wereldrecord op de 100 meter vrije slag. Tegen het einde gaat het iets minder hard regenen en gaan nog enkele mensen de baan op. West, voor dit weekend door KTM uitgeleend aan Aprilia Germany (raar gezicht in KTM RedBull pak op een zwarte Aprilia) is de snelste voor, oh wonder, Arnaud Vincent op de Fantic. De Fantic is een ronde heel gebleven en zie het resultaat. De toppers blijven binnen (Mile Pajic zou ze, denk ik, mietjes noemen) en vermaken zich met andere dingen. De BMW Powercup (met van der Molen en Oudeman) beginnen vervolgens aan, eerst een vrije training en vervolgens een kwalificatietraining. Pluvius geeft echter nog een krachtige nastoot en nadat er 2 rijders door aquaplaning van de baan schuiven wordt de kwalificatietraining voor gezien gehouden. Anique doet nog het nodige vertaalwerk (column Smrz vanuit het Tjechisch naar het Engels) samen met de persjongen van Kuba en ik vermaak me ondertussen met een biertje bij het Molenaar team. Ik had beloofd om de Powercupjongens op te zoeken maar zij bleken het rennerskwartier ergens halverwege Parijs en Le Mans te hebben en dat was met goed fatsoen nauwelijks te belopen. Rond half 11 was het werk gedaan (de bewaking van het perscentrum keek ons buiten) en werd de camping opgezocht. Het gebruikelijke verkrachten van motoren was in volle hevigheid losgebarsten. Naast mijn tent dacht n van die dingen: bekijk het maar. Met een luide knal gaf de motor de geest en de vlammen sloegen uit het blok. De eigenaar kreeg de traantjes in de ogen en de rest van de groep was per direct genezen. Nog even nagekletst met de buren en vervolgens de, enigszins klamme, slaapzak opgezocht. Rond een uur of n werd mijn gebed verhoord en trok pluvius de sluizen nog eens open. Het geluid van de brullende motoren verstomde acuut (stelletje watjes) en de oogjes vielen dicht.
Zaterdagmorgen begonnen met een verfrissende douche en een bakkie leut bij Molenaar. De vrije trainingen beginnen om 9.00 uur en Raymond doet het weer niet verkeerd. Op een half droge baan wil het allemaal nog wel lukken maar op het moment dat er gekwalificeerd moet worden lijkt het wel of er iets blokkeert bij hem. Dat de omstandigheden moeilijk zijn blijkt wel uit het aantal valpartijen. Anique turfde 15 schuivers, die op de monitoren te zien waren, in de 3 kwartier durende training. Pasini was n van die 15 en voor hem was het weekend over. Met zijn arm in een mitella kwam ik hem even later tegen. Ook tijdens de laatste vrije training van de MotoGP is de baan nog niet helemaal droog. Pluvius heeft echter zijn kruit verschoten en de baan droogt verder op. De vrije training van de 250 cc wordt gereden op een volledig droge baan. De 2e kwalificatie in de 125 cc foto’s gemaakt in de eerste chicane na start-finish. Simon klapt er hard af en de stuiterende KTM ramt Kuzuhara die daarbij zijn sleutelbeen breekt. Raymond Schouten rijdt een dramatisch slechte training en zakt terug van de 30ste naar de 37ste plaats. Hij geeft zijn kuip van woede en teleurstelling een linkse directe in de uitloopronde, maar daarmee scoor je in deze sport geen punten. Op hetzelfde punt gewacht op het begin van de kwalificatietraining van de MotoGP, voor de nodige foto’s, en met een kleine 200 pic’s en een volle geheugenkaart terug naar het perscentrum. De nodige verslagen worden gemaakt en alvast enkele foto’s bewerkt. Rossi pakt de pole in een ultieme laatste ronde en Kuba Smrz doet het, met een 12e plaats, uitstekend in de 250 cc kwalificatie. De Fantic’s blijven alleen in de regen een ronde heel en Vincent en Ferro mogen wederom een race toekijken. Ik heb bewondering voor de dappere pogingen van het team maar het ware beter geweest als ze eerst eens een jaartje nationaal wat hadden ontwikkeld en getest. Pedrosa toont zich de snelste. De Powercuppers sluiten de dag af met twee trainingen. Naar verluidt zijn de jongens om half 3 van het rennerskwartier vertrokken om op tijd (half 5) bij de pitsstraat te zijn voor hun trainingen. Vandaar ook dat ze de beide trainingen waarschijnlijk maar direct achter elkaar rijden. Van der Molen rijdt zich naar een 19e plaats en Oudeman mag vanaf de 23ste plaats gaan vertrekken. Jurgen had een interviewtje toegezegd maar bleek op de afgesproken tijd een teamoverleg te hebben dus dat viel jammer genoeg in het water. Rond de klok van 7 krijg ik een telefoontje. De forummers zijn gearriveerd en ik wijs ze even de weg naar de camping alwaar ook zij hun tent opbouwen en we er een gezellige avond van maken tot slapenstijd.
Op de racedag is het droog maar de baan is nog wel nat. De warm-up trainingen worden dan ook op een langzaam opdrogende baan verreden. Jurgen rijdt maar enkele rondjes en een tijd die nergens op lijkt. Gelukkig is er niets mis. Jurgen geeft aan dat het weinig zin had omdat er door de omstandigheden toch niets getest kon worden. Ik volg de races vanuit het perscentrum en tik, knip en plak (foto’s) me de vingers blauw. Normaal heb ik wat meer tijd maar ik ga nu direct na afloop terug naar Nederland om op maandag het ONK te doen vanuit Oss. Raymond sluit een baggerweekend in stijl af door als 24ste en laatste te finishen. Prachtige races in vooral de 250 cc en MotoGP. De Fransozen worden bijkans gek als De Puniet met een prachtige, maar gewaagde, actie de leiding neemt in de voorlaatste ronde. Ik gunde hem en, toen ook nog, de Fransen absoluut de overwinning. Na de races terug naar de camping en ik zie mijn tentje plat liggen. De stokken blijken gestolen (blij dat De Puniet niet gewonnen heeft). De rommel in de bus gekieperd en aangesloten in de file richting de tolweg, die ik rond 7 uur opreed. Met wat oponthoud op de rondweg Parijs arriveerden we om 1 uur ‘s-nachts in Oss. Onderweg werd ik via de telefoon al op de hoogte gebracht van de soap aldaar.
Wat een contrast. Nergens aanwijsborden, rennerskwartier, en al helemaal geen mens te bekennen. Na wat rondrijden zag ik opeens wat haakjes op de weg gespoten en een streep. Verrek, ik rijd op de baan. De chicane door, toen kon dat nog, en rechtsaf. Direct op de hoek staat er iemand buiten. Het blijkt Gert-Jan Kok te zijn. Hij loodst ons door de gribus het rennerskwartier op en we parkeren de bus langs de truck van het Jan Bakker auto’s team. We worden gastvrij onthaald en er wordt direct aangeboden om te slapen in de truck. Of dit altijd zo is, of dat het iets te maken had met de 20-jarige blonde Anique weet ik niet. Gert-Jan werkt zich een slag in de rondte om het ons naar de zin te maken en als alles geønstalleerd is, is het voor hem tijd om te gaan slapen. Onder het genot van een biertje keuvel ik nog wat na met vader John, Karel en Willem van het team. Een welgemeend dank je wel voor de ontvangst van deze kant aan jullie.
De maandag wordt een dag vol drama. Er is al genoeg gezegd en geschreven over de ONK-races in Oss. De organisatie liet te wensen over maar ze werkten zich uit de naad om er nog van te maken wat er van te maken viel. Helaas deed de wet van Murphy zijn naam eer aan en werkelijk alles wat maar fout kon gaan ging ook fout, met het dramatische afgelasten van de races als dieptepunt. Verschrikkelijk jammer want ik heb van veel rijders gehoord dat het eigenlijk een leuk baantje is om op te rijden. Het niet kunnen verwijderen van het oliespoor van de gevallen Bas Winkel was uiteindelijk de bekende druppel. De dag eindigde met enkele gekken die hun, op zich terechte, kwaadheid af wilden reageren op de voorzitter van de MC GrandPrix. Schaamt u zich diep heren. De boosheid was terecht en volkomen begrijpelijk, de manier van afreageren echter volkomen belachelijk. Een trieste dag voor de Nederlandse motorsport werd daarmee afgesloten.
Tekst + Foto: Tiny Kolsters; [email protected]
