Een week met Chris Vermeulen, Honda Ten Kate rijder in het WK Superbike. Allereerst, wat is een normale week voor Chris?
Deze zijn erg zeldzaam. Een normale week heeft hij amper 3 tot 4 keer per jaar. Alles staat in het teken van de race en de weg naar de top binnen de motorsport.
Maandag is meestal de dag dat we naar huis komen van een wedstrijd, dus dat begint met uitslapen op het circuit en ontbijten. De motorhome rijklaar maken en starten. Het hangt er ook vanaf waar ik naar toe ga, naar een andere race, naar Londen of naar Andorra. Maar meestal zijn we pas Õs nachts thuis.
Dinsdag sta ik rond 7 uur op en ontbijt in het appartement, in de voormiddag worden er meestal wat inkopen gedaan, telefoontjes gepleegd, alles rustig aan.
In de namiddag ga ik trainen lopen in de bergen als het weer goed is anders indoor gym, daarna een sauna en massage om te herstellen. En dan gaan we uit eten, het liefst eet ik Pizza van Antonio, het eten is er Spaans Ð Frans en zeer lekker, dat uit eten gaan is bijna iedere avond als ik in Andorra ben. En dat loopt nog al eens tot in de late avond want dan zijn soms Gary McCoy, Ruben Xaus, Karl Muggeridge, Fabian Foret, Pere Riba daar en zijn er ook veel mecaniekers te vinden die allemaal vrienden zijn. Kortom alleen het ontbijt word genomen in het appartement, lunch en avondeten wordt altijd buitenshuis gebruikt.
Woensdag een beetje opruimen, dat vind ik vervelend maar Toni doet dat al zeer goed. Naar de bank gaan en dan gaan lunchen, de lunch wordt meestal genomen tussen 13 en 15 uur, daarna trainen we tot 18 of 19 uur. Klaarmaken om te gaan eten rond 21 uur tot 23 uur, dan nog even langs een bar en rond 1 uur in bed. Dat is steeds met rijders onder mekaar, met Gary McCoy ga ik regelmatig een dag lang trial rijden. Dan blijft Toni meestal bij de vriendin van Gary.
Als we in Engeland zijn gaat het er wel anders aan toe, het weer is er niet zo goed, dus blijf je ook meer thuis. Ook het eten in Engeland vind ik niet zo lekker.
Ik zal je even opschetsen wat ik in de laatste maanden heb afgereisd; voor Laguna Seca heb ik Silverstone gehad ben ik 1 week in Engeland gebleven, Andorra 5 dagen, Monza test voor Honda CBR 3 dagen, 2dagen Engeland, 1 week Amerika, 4 dagen Andorra, een test in Oschersleben voor 3 dagen, vandaar naar de GP in Donington voor vergaderingen en dan naar Brands Hatch. Zo je ziet ik ben nooit lang op 1 plaats, het is moeilijk om normaal te zijn.
Na Brands Hatch ben ik 2 dagen in Engeland gebleven, 12 dagen naar Australi terug 2 dagen Engeland van daar naar Nederland een race gereden voor het Nederlands kampioenschap en daar nog wat promotiewerk gedaan. Zo ben ik niet meer in Andorra geweest sinds juni, dat is de laatste keer dat ik thuis was. Ik verblijf meestal in deze motorhome, dat is mijn thuis vele dagen op een jaar. En dan na Magny Cours ga ik zeker terug naar Andorra, dat zal dan 4 maanden geleden zijn dat ik nog eens thuis was.
Ook met het Ten Kate Team kun je moeilijk iets op voorhand plannen, neem nu bijvoorbeeld, ik ging voor 3 weken naar Australi. Ik was daar 1 week en Ronald belde me op zaterdag dat ik de volgende vrijdag in Assen moest zijn voor het ONK, dus moest ik dinsdag daar vertrekken om woensdag aan te komen en daar over de jetlag heen te geraken en klaar te zijn voor vrijdag. Dat was een nachtmerrie.
Nu is het seizoen bijna over, hoe ziet je week er dan uit?
Na de laatste race neem ik 5 weken vakantie, en doe ik niets. Geen training, ik kijk niet op mijn eten en gebruik ook wel eens een glas alcohol. Dan moet er promotiewerk gedaan worden en dan ga ik voor 2 tot 3 maand naar Australi om me daar te kunnen voorbereiden op het volgende seizoen. Het weer is daar dan zeer goed en ik train daar iedere dag vele uren. Ik ga ook wel eens rijden met mijn pick-up. Een FORD F 100 van in 1954, dat is een olie injectie 5V8 motor. Ik vlieg met een vliegtuigje. Ik heb vorig jaar een boerderij gekocht en daar rij ik dan met de tractor en kijk toe of mijn huis goed wordt gebouwd. Tussendoor loop ik ook 10 tot 12 kilometer per dag, ga naar de gym, mountainbiken, squashen en soms ga ik ook naar het strand. Naar het strand moet Toni hem meetrekken, anders gaat hij niet.
Een dag in Australi begint om 4 uur Õs morgens en dan ga ik naar het strand, maar ik ga ook rond 9 uur Õs avonds slapen. Slapen is trouwens saai, ik ben liever wakker. Wij gaan naar Australi om uit te rusten, en dat is dan vooral niet reizen. Toni heeft nog bijna niets gezien van Australi. Wij leven daar bij mijn ouders want het huis zal pas klaar zijn in februari, mijn ouders houden ook toezicht op de bouw en de inrichting, mijn moeder kiest ook de kleuren en zo. Zie je mij dat al doen? Nee toch!
En daarom trek ik mij momenteel graag terug in Andorra, alles is er en je kunt even bekomen van het hekische leven dat we momenteel leiden. We leven nu al 5 maanden uit een valies zonder echt uit te pakken en dat wordt nu wel een beetje veel. Daarom zou ik graag een plaats in Europa hebben dat ik thuis kan noemen, om even tot mezelf te kunnen komen. Misschien wel in Belgi omdat ik me daar thuis voel, het is centraal gelegen en de taal bevalt me ook. Het leven dat ik nu heb hoort er nu eenmaal bij, ik leef nu al 5 jaar zo van racebaan naar training, naar promotie toestanden. Ik ga niet om de steden te bezoeken, ik heb ook geen echt sociaal leven zoals bijvoorbeeld Broc Parkes of Troy Corser die graag naar partyÕs gaan. Het enige dat ik wil is winnen en daar leef ik ook voor 100% om dit te bereiken.
Mijn leven is naar de racebaan gaan rijden en proberen de beste te zijn, daarvan terug komen en trainen en voorbereiden op de volgende race. Ik ben een Ò MotorwaxÓ.
Heb je een bepaald ritueel voor de start?
Ik heb geen speciale voorbereiding voor de race, ik ben altijd heel vroeg in de box en kijk dan naar de Superstock en een deel van de Supersport met mijn mecaniekers en praat wat met ze, de andere rijders zijn er dan nog niet, ondertussen prepareer ik mijn helm, leg mijn oordoppen en handschoenen klaar, als het nodig is ook het regenpak. Dan 15 minuten voor mijn training kom ik naar de motorhome om me aan te kleden en ga terug naar de box. 5 minuten voor aanvang doe ik mijn oordoppen in, 1 minuut voor tijd zet ik mijn helm op en dat is het. Na de training praat ik snel met de mecaniekers en ga me omkleden en dan ga ik terug om nogmaals te overleggen. Ze weten ook niet wanneer ik terugkom, ik ben onvoorstelbaar. En helemaal niet bijgelovig, ik stap wel altijd op via de linker zijde omdat dit makkelijker is.
Wat doe je als voorbereiding naar de circuit?
Als voorbereiding op een de baan gaat het meestal als volgt, we komen aan op dinsdag of woensdagmorgen en loop dan 1 of 2 rondjes op de baan, soms met Rudi, dan met een of andere mecanieker en dat doe ik ook op woensdag en donderdag. Op donderdag doe ik ook een rondje met Peter de data-man en Pieter de vering specialist op de scooter en dan praten we. Hier zijn putten of bobbels in de baan en zo kan hij die ook volgen op de datagegevens. En zo heb ik de baan in mijn hoofd, ik werk zeer nauw samen met Peter Bom en Kor Veldman. Pieter van de veringen die werkt voor meerdere mensen daar werk ik iets minder nauw mee samen.
Dat zijn circuits dat je al kent, maar Laguna Seca dat was nieuw voor jou.
Ja, daar was er wel een probleem, Chris Walker ging met me mee te voet rond omdat ik daar totaal nieuw was. De volgende dag ging ik lopen en de security deed me stoppen, er mocht niet worden gelopen op de baan, dat is een Amerikaans reglement. Dan ging ik naar FG Sport om dat uit te leggen na veel gepraat en rondgelopen kreeg ik de toelating, omdat ik hier nog nooit was geweest, om 1 rondje te maken met de scooter. Dan heb ik dan gebruik van gemaakt om met Peter rond te gaan. De rest heb ik gelopen op de binnenbaan. Ook in Silverstone en Brands Hatch mag je niet met scooters op de baan, alleen op donderdag tussen 12 en 17 uur mag je, maar lopen of fietsen mag daar wel gewoon. Op een baan doe ik meestal 5 rondjes met de scooter en 5 rondje tijdens mijn jogging en dan zit het circuit goed in mijn hoofd. Maar tijdens de eerste vrije training ga ik zeer traag om alles goed in me op te nemen. Dan beginnen met de afstelling en veel de box binnenkomen, maar ondertussen is het zaterdag namiddag en moet je 1 snelle ronde zetten.
De fans die bij je komen, leiden die je niet af?
Oh, neen. Toen ik klein was verzamelde ik ook handtekeningen van bekende mensen, en die hadden toen tijd voor mij en dat was leuk, dus probeer ik hetzelfde te doen. Ik behandel de mensen zoals ik het fijn zou vinden dat ze mij ook zouden behandelen. Ik probeer beleefd en vriendelijk te zijn tegen mensen. Alleen als ik me moet verkleden om te gaan rijden, dan vraag ik ze later terug te komen.
Is dat dan niet moeilijk om je te kunnen concentreren?
Nee, ik concentreer me pas 1 minuut van tevoren. Ronald is altijd bezorgd om mij, ik kom in de box en haal grappen uit, ben niet serieus, kijk naar TV, zap naar allerhande kanalen. Dat is mijn afleiding, ook op de startgrid ben ik niet nerveus. Ik ben ontspannen want met de motor rijden is het makkelijkste om te doen voor mij. Het promotiewerk is de zwaarste job voor mij.
Toen we binnenkwamen zag ik je gitaar liggen, speel je nog veel?
Jawel, dat brengt me tot rust. Ik kom terug nadat ik heb gereden, neem een douche en dan om even op adem te komen, neem ik de gitaar en speel een beetje voor ik terug naar buiten ga om de mensen te woord te staan en handtekeningen uit te delen. Dat spelen gebeurt met de TV aan maar de klank uit, zo kan ik mij concentreren op de gitaar en gaat de stress weg. Als ik stop met racen ga ik zeker geen carri¬re beginnen als zanger of gitarist, wees gerust. Hier binnen is mijn wereld en denk dan alleen aan mijn gitaarspel. Vroeger had ik een kleine motorhome en alles leek altijd zo vol, nu niet meer, als er hier mensen zijn kan ik de deur dicht doen en naar bed gaan, of naar het toilet, we hebben een normale douche, het is gewoon een appartement op wielen. Ik kom binnen en kan mijn pak op de grond gooien en onder de douche gaan, op de grond gaan liggen en stretchen, ik heb ruimte nodig.
Heb je nog andere dingen als hobby hier op circuit?
Jawel, met de scooter wheelies maken en ik heb nu van die kleine motortjes waar je mee kan crossen en als ik dan een bultje kan vinden dan ben ik daar. Ik heb SKY TV en dan heb ik ook nog DVDÕs met muziek, ik hou van Metalica maar ook van Dire Streets, The Egales vooral voor de gitaarstukken daarin, sommige kan ik ook spelen. Verder kan ik goed luisteren naar REM, Guns and Roses, Hevy Metal en Rock & Roll, bij sommige bandjes is de taal nogal ruig maar de muziek vind ik tof.
Toni, hoe voel jij je daarbij?
Ik kende de racewereld voor ik Chris ontmoete, natuurlijk niet van deze zijde, maar ik wist wel wat een race betekende. Dat kwam vooral door mijn baan dat ik veel reisde en in de racerij belande, nu heb ik mijn job op een laag pitje gezet. Ik heb dit jaar tijdens het Eiland Man en het WK Speedway in Zweden gewerkt als hostess.
Hebben jullie veel tijd om samen te zijn?
Toni; Ik ben minder gaan werken om samen met Chris te kunnen zijn, toen hij naar Australi is geweest die paar dagen dat was tot op heden de langste tijd dat we niet samen waren. Het was altijd 2 of 3 dagen dat Chris ergens naar toe moest maar nooit langer dan dat.
Chris; Daarom wil ik ook weg uit Andorra, Toni voelt zich daar niet zo thuis omdat ze er niet kan werken en geen Frans spreekt. Ik praat ook geen Frans maar toch slaag ik erin om mij verstaanbaar te maken, bv mijn haar te laten knippen in Andorra, die man praat alleen Catalaans, geen Spaans of Frans woord verstaat hij, maar toch communiceren wij. Ik ben relaxt over alles en laat het gewoon over mij heen gaan. In 1999 heb ik het Aziatisch Kampioenschap gereden, dan waren we in China, Maleisi, Thailand en Indonesi, je kunt niets lezen of verstaan, je weet niet wat je eet, maar dat gaat wel voorbij.
Toni; De eerste race waar ik mee naar toe kwam met Chris was Assen en ik weet nog dat toen we naar Phillip Island gingen dat ik het vreemd vond want iedereen kon ik daar verstaan. In de paddock heb je een gesloten gemeenschap, maar daarbuiten praten ze een andere taal en in Australi verstond ik iedereen en dat deed mij inzien dat toch niet iedereen Engels praat. Het was ook een vreemd gevoel toen ik laatst werkte voor de 24 uren AutoÕs in Le Mans. Ik kwam de persruimte binnen en ik kende er niemand, dit in tegenstelling tot hier, iedereen praat hier met je en je kent veel mensen. De wereld van de autoÕs is veel saaier dan de motorwereld, hier praat iedereen met elkaar en dat heb je niet in de auto racerij.
Je was in Mugello en Donington tijdens de MotoGP, ken je de rijders daar?
Ja, sommige ken ik goed, ik heb Valentino Rossi een paar keer ontmoet. Troy Bayliss en Colin Edwards ken ik van het SBK, maar ook Nicky Hayden ken ik van bij Honda. Sommige rijders herkennen mij maar daar heb ik geen contact mee.
Je leert ook vliegen met een Chesna, waar haal je die tijd vandaan?
Ik heb nog maar 8 vlieguren gedaan, je kan maar in 1 land leren vliegen. Dus ik ben begonnen in Australi en daar zal ik mee doorgaan als ik naar huis ga. Hier in Europa heb ik wel al wat gevlogen om te oefenen maar niet voor mijn proef. Ik voel dat als een uitdaging, het is moeilijk te leren en je moet respect hebben daarboven. Op een motor kan iedereen binnen de perken alles doen, maar daarboven moet je doordacht handelen. Daarbij moet je weten dat ik hoogtevrees heb en Toni ook, zij heeft een stewardes opleiding , maar doordat ze altijd ziek was in de lucht moest ze daarmee stoppen, en nu is ze al met mij mee de lucht in geweest. Ik hou ervan en mijn droom is binnen een aantal jaren mijn eigen vliegtuigje te hebben, dan maak in een landingsbaan bij de boerderij en kan ik gaan vliegen als ik wil. Waar ik ben geboren is het mooiste deel van de wereld, de lucht is er zou blauw en helder, je hebt er een enorme zicht en daarboven in de lucht voel je je dan zo nietig en dan je kom echt tot rust. Veel mensen uit Europa komen naar ginder om er te vliegen omdat het uniek is. Ik zou graag volgend jaar vanaf mijn huis naar het circuit van Phillip Island willen vliegen, dat is 2.200 kilometer en ik zou dat graag in mijn eentje willen doen. Mijn ouders hebben gezegd dat dit echt de eerste keer is dat ik in iets anders geønteresseerd ben dan motorracen.
Wat eet je graag?
PastaÕs, pizzaÕs en salades, vooral gezond spul. Veel Italiaanse gerechten met tomaten, chili en hete kruiden en de salades met tonijn, mozzarella, ananas en brood. Ook eet ik heel veel fruit . Soms drink ik een glas fruitsap maar ik drink constant water, de laatste keer dat ik cola dronk is zeker 1 jaar geleden. Kijk maar in de ijskast, fruit en groenten, ha ja, Cecemel light, lekker is dat. Soms tijdens mijn verblijf in Andorra met de maaltijd drink ik 1 glas rode wijn, maar zeker niet in de week voor een race.
Alles wat ik doe staat in het teken van mijn motorsport carri¬re, ik loop, fitness, train en fiets heel veel. Soms rij ik ook wel met de tractor op de boerderij. Wat ik ook wel graag doe is met mijn FORD F 100 Pick-up van 1954 rijden, de motor is van een Mustang olie injectie 5V8. Voor de rest is alles uitgebouwd en veranderd, mijn vader heeft er 2 jaar iedere dag aan gewerkt. Toen we hem kochten was het schroot, er moest van alles nieuw voor worden gemaakt. Het binnenleer is van een Mercedes, heeft mijn vader er allemaal ingebouwd. We hebben met deze auto ook al een paar prijzen gewonnen. In Australi zijn er maar 3 van deze autoÕs, ik rij er alleen maar mee als het goed weer is, de baan mag niet vuil zijn, en ik was hem zelf, niemand mag eraan komen. Iemand bood mij er 60 tot 70.000 euro voor maar ik doe hem niet weg, No Way. Ik heb nu de gepaste nummerplaat gekregen voor deze auto 50 FOR .
Ik ben van plan om aan een nieuwe te beginnen, een FORD uit 1932 een Coupe, misschien breng ik hem dan wel mee naar Europa.
Tekst: persracing
Foto: L. Vervoort – Chris Vermeulen.
