Wilco Zeelenberg is tot nu toe de laatste coureur van eigen bodem geweest in de wegracegeschiedenis, die de aansluiting met de wereldtop wist te vinden. In 1990 en 1991 eindigde de man uit Bleiswijk bij de top 5 in de eindstand voor het wereldkampioenschap in de 250cc klasse aan boord van een fabrieks-Honda. Wilco slaagde er gedurende zijn carri¬re in om n GP op zijn te naam te schrijven. Een aantal andere keren zat hij er erg dichtbij, zo ook tijdens de Dutch TT van 1991.
Gedurende het seizoen 1989 rijdt Zeelenberg zich in de kijker bij de Honda-fabriek in Japan. Wilco eindigt als dertiende in het kampioenschap (op een productie-Honda) dat jaar met een totaal van 41 punten. Een achtste plaats tijdens de Dutch TT en een negende positie op het circuit van Rijeka zijn de meest uit het oog springende klasseringen van dat jaar.
Direct vanaf het begin van het seizoen 1990 krijgen Zeelenberg en zijn Sharp Samson Team volledige fabriekssteun van Honda, wat resulteert in een overwinning in Duitsland, een viertal derde plaatsen (onder andere tijdens de Dutch TT van dat jaar) en een uiteindelijke vijfde plaats in de eindstand.
Voor aanvang van de TT van het jaar daarop heeft ÔZeeltjeÕ reeds een aantal goede resultaten geboekt gedurende het seizoen 1991. Wilco staat op een vierde plaats in de tussenstand voor het kampioenschap als hij afreist naar Assen. Wilco zint op revanche, nadat hij tijdens de TT van 1990 ook al zeer dicht bij de overwinning zat, maar uiteindelijk genoegen moest nemen met een derde positie.
Dat Zeelenberg vastbesloten is om voor de overwinning te gaan op zijn thuiscircuit, blijkt wel uit het feit dat hij er als een raket vandoor gaat na het verspringen van het licht. Wilco duikt als eerste de Haarbocht in, voor Pierfrancesco Chili (Aprilia), Luca Cadalora (Honda) en Helmut Bradl (Honda).
Na driekwart rondje gereden te hebben, neemt Chili in de Meeuwenmeer de leiding van Zeelenberg over. Chili, Zeelenberg, Cadalora en Bradl gaan er tevens samen vandoor. Loris Reggiani (Aprilia), Carlos Cardus (Honda) en Masahiro Shimizu (Honda) volgen op enige afstand op een vijfde, zesde en zevende plaats. De rest van het startveld is reeds naar een paar ronden gezien voor de overwinning. Ondertussen lijkt Chili ook iets weg te lopen van zijn directe belagers.
In de 4e ronde maakt Zeelenberg een foutje in de Strubben, waarmee Cadalora kans ziet om de Nederlander van de tweede positie te verschalken. Het kleine gaatje naar Chili wordt gedicht en het gevecht aan de kop is zo hard, waardoor het erop lijkt dat de laatste ronde van de race reeds is aangebroken.
In de 6e ronde neemt Cadalora de leiding van zijn landgenoot Chili over op de Veenslang en in het kielzog van Luca gaat zijn merkgenoot Zeelenberg met hem mee, die bij het insturen van de Stekkenwal Chili passeert. Chili heeft echter de betere lijn en bij het uitkomen van de Stekkenwal (het sprintje naar de Bult) ligt Chili weer tweede, totdat hij alsnog terugverwezen wordt naar een derde plaats als Zeelenberg de Aprilia-rijder in de Bult voorbijsteekt. Als de koplopers remmen voor de GT-bocht, neemt Wilco opnieuw de leiding van de wedstrijd in handen door aan zijn concurrent binnen het Honda-kamp, Cadalora, voorbij te gaan.
Reggiani heeft de vier koplopers al die tijd nog goed weten te volgen, zij het op enige afstand, en na 8 ronden gereden te hebben, heeft de Italiaan de aansluiting gevonden met Zeelenberg, Cadalora, Chili en Bradl. Diezelfde ronde nog rukt Reggiani op naar een vierde plaats door Bradl in de Stekkenwal te passeren.
Het gevecht om de eerste twee plaatsen gaat ondertussen gewoon door. Constant worden er onderlinge plaagstootjes uitgedeeld, maar telkens weer smijt Zeelenberg zijn Honda voor die van Cadalora, zoals ook vaak het geval is in de Haarbocht. Tevens moet er serieus rekening geworden met Reggiani, die in de 10e ronde de derde plaats van Chili overneemt.
Een aantal ronden lang weet Zeelenberg de leiding in handen te houden, totdat Wilco zichzelf toch gepasseerd ziet worden door Cadalora bij het insturen van de Haarbocht, als de vijf rijders aan de kop van de wedstrijd begonnen zijn aan de 12e ronde. Reggiani volgt zijn landgenoot door in de Madijk zijn machine met succes naast die van Zeelenberg te zetten en de Aprilia-rijder passeert de Nederlander. In de Stekkenwal lijkt Wilco zelfs terugverwezen te worden naar een vierde plaats, als Chili de aanval op de Nederlander inzet. Chili weet echter de ideale lijn niet te houden bij het uitkomen van de bocht, waardoor Zeelenberg alsnog de derde plaats in handen weet te houden.
Als de vijf koplopers begonnen zijn aan de 13e ronde neemt Zeelenberg in de Haarbocht de tweede plaats van Reggiani weer over, die diezelfde ronde nog de wedstrijd moet staken vanwege machineproblemen. Zeelenberg is ontketend en op de Veenslang neemt hij voor de derde keer de leiding in de wedstrijd door Cadalora op pure snelheid de baas te zijn. Luca zakt zelfs terug naar een derde positie, als in de GT-bocht Chili ook nog eens binnendoor komt. Cadalora stelt echter direct orde op zaken door in de S-bocht (een paar honderd meter verderop, maar toch een ronde later) opnieuw langszij te komen.
Bradl heeft ondertussen het leidende trio moeten laten gaan en de Duitser is gezien voor de overwinning. Zeelenberg perst werkelijk alles uit zijn kwartliter-motor, terwijl Cadalora en Chili druk met elkaar in gevecht zijn om de tweede en derde plaats. Chili rukt opnieuw op naar een tweede plaats door Cadalora in de 15e ronde in het Witterdiep te passeren. Een paar kilometer verderop, op de Veenslang, zijn de rollen alweer omgedraaid.
Gedurende de 16e en 17e ronde wordt er tussen de drie koplopers niet van positie gewisseld. Zeelenberg voert de kopgroep nog steeds aan, maar hij kan niet wegrijden van zijn twee directe belagers.
Dan breekt de 18e en tevens laatste ronde van de race aan. Nog drie mannen maken aanspraak op de overwinning; twee Honda-rijders en n Aprilia-coureur. Wilco heeft nog steeds de leiding in handen en zoÕn halve ronde voor het einde verkeert Zeelenberg in een zeer kansrijke positie voor de overwinning, maar dan slaat echter min of meer het noodlot voor onze landgenoot toe.
Cadalora zet zijn machine aan het eind van de Veenslang, bij het aanremmen voor de Stekkenwal, aan de binnenkant naast die van Zeelenberg. Cadalora heeft echter zoveel snelheid dat hij naar buiten drijft. Zeelenberg kan geen kant op en wordt tevens gedwongen de buitenste rand van de baan op te zoeken. Chili heeft ondertussen de ideale lijn te pakken. Met een veel lagere snelheid dan Chili komt Cadalora uit de Stekkenwal zetten en in het knikje voor de Bult gaat Chili aan Cadalora voorbij. Zeelenberg is in n keer teruggevallen van een eerste naar een derde plaats.
In de laatste paar kilometer naar de finish toe proberen de beide Honda-rijders nog wel weer aan Chili voorbij te komen, maar dat mislukt. Chili grijpt zijn eerste overwinning in de 250cc klasse, voor Cadalora en een zeer teleurgestelde Zeelenberg. En Aprilia-rijder was uiteindelijk twee mannen uit het Honda-kamp de baas.
Ander triest nieuws is er afkomstig van Leon van der Heijden, de Europees Kampioen in de 250cc van 1990. Tijdens de race is hij in de Haarbocht ten val gekomen. Van der Heijden botst tijdens het doorglijden op een lelijke manier tegen de machine van Stefan Prein aan, die even daarvoor op hetzelfde punt is gevallen. Hierbij loopt het aanstormende talent van eigen bodem een ernstige nekblessure op. Van der Heijden zal na deze crash nooit meer terugkeren in de GP-wereld; een jonge knaap die voor de Nederlandse motorsport nog een hoop mooie dingen had kunnen laten zien.
Enig lichtpuntje is dan nog wel weer dat Patrick van den Goorbergh tijdens dezelfde race het laatste WK-puntje in de wacht weet te slepen.
De strijd om het kampioenschap gaat dat jaar uiteindelijk wel tussen alleen maar Honda-rijders. Cadalora pakt zijn eerste wereldtitel in de kwartliter-klasse en de Italiaan wordt gevolgd door vier andere Honda-rijders in de eindstand, waaronder Wilco Zeelenberg. De eerste Aprilia-rijder is dan pas op een zesde positie terug te vinden.
Eindstand WK 250cc 1991:
1e Luca Cadalora (ITA) Honda, 237 punten
2e Helmut Bradl (DUI) Honda, 220 punten
3e Carlos Cardus (SPA) Honda, 205 punten
4e Wilco Zeelenberg (NED) Honda, 158 punten
5e Masahiro Shimizu (JAP) Honda, 142 punten
6e Loris Reggiani (ITA) Aprilia, 128 punten
7e Pierfrancesco Chili (ITA) Aprilia, 107 punten
8e Jochen Schmid (DUI) Honda, 96 punten
In 1992 maakt Zeele
nberg de overstap naar het team van Lucky Strike Suzuki, maar het blijkt uit te draaien op een zeer teleurstellend seizoen voor de Nederlander. Na een jaar vol pech komt Zeelenberg niet verder dan een elfde plaats in de eindstand.
In 1994 weet Zeelenberg nog n keer het GP-podium te halen tijdens de Dutch TT van dat jaar, opnieuw met een derde positie. Een aantal jaren later weet Wilco nog enige successen te behalen in de Thunderbike-klasse en het WK Supersport 600 met die uiteindelijk felbegeerde overwinning op het TT-circuit voor Zeelenberg in 1997.
Tekst: Asse Klein, [email protected]
Bron foto: www.paolofavaro.com
Luca Cadalora verpestte het feestje niet alleen voor Wilco Zeelenberg, maar ook voor het gehele Honda-kamp.
