Allard KerkhovenÕs seizoenssluiter Voor de laatste keer alweer dit jaar hadden we afgelopen weekend onze laatste race. Op het Belgische circuit van Spa-Francorchamps. Deze race telde dan ook voor zowel het Nederlands als het Belgisch kampioenschap. En op deze baan waar veel van hen ook al meerdere malen een 24-uurs race hebben gereden konden de baan al wel dromen, maar voor ons Nederlanders viel het niet mee om in twee keer 25 minuten de 7 kilometer lange baan te kennen.
De eerste training hadden we zaterdag ochtend om half-elf. Toen de rond tien uur de zon lekker begon door te komen was het zelfs een lekker weertje. Ik probeerde gelijk niet veel tijd te verliezen en ging er dan ook gelijk voor. Na de eerste ronde had ik dan ook de snelste tijd. Echter zou dit gauw weer veranderen, maar zelf kon ik wel steeds mijn tijd iets verbeteren. Vrijwel de gehele training samen gereden met een van de Duntep rijders zette ik de 12e tijd neer. Met nog 5 Belgische rijders voor me en met maar een paar tiende achter de nummer twee uit de tussenstand Torleif Hartelman.
Hiermee was ik dan ook erg tevreden, want met een andere gearing en vering afstelling was zeker nog veel mee te winnen. De acherband was dan ook al behoorlijk kapot gereden en moest er voor de tweede training weer een nieuwe op.
In de tweede training wilde ik dan ook mijn tijd gaan verbeteren. Al vrij snel lukte dat dan ook wel. En was ik al gauw een seconde sneller dan in de eerste training. En toen Torleif me inhaalde kon ik hem de gehele ronde gemakkelijk volgen, totdat we weer terug kwamen bij de bekende chicane de Busstop (welke voor de motorraces nog eens extra smal word gemaakt) en weg was Torleif. Hoewel ik dus veel sneller was zakte ik nog wel een plaatsje verder naar achter en dus op de 13e startpositie sta.
Op zondag ochtend hadden we nu geen warm-up doordat om negen uur al een drie-uurs race begon waarbij ook nog eens veel van onze Belgishe concurrenten in meereden en hadden zij hadden dus in hetzelfde weekend nog eens veel meer getraind als wij hadden.
En dan al om twee uur hadden we de race. Op het sterk aflopende startveld moest je de rem al vasthouden om niet naar beneden te rollen. En omdat de Belgen nadat ze terugkomen van de warm-up lap nog een minuut wachten voor de start besloot ik de motor nog even gauw uit te zetten. Net voor de start hem weer starten en het rode licht ging weer uit. Koppeling los enÉ ik bleef stil staan! Vol in de begrenzer in de neutraal stand en mijn eerste reactie was een trap op het versnellingspookje. Waarmee hij dus in de tweede versnelling kwam, wat als reactie gaf om de motor stijl overeind te zetten en ik dus weer het gas moest sluiten. Ondertussen waren links en rechts al wel bijna twintig man langszij gekomen. En probeerde ik zo snel mogelijk de schade te beperken. Buitenom en binnendoor ging ik de eerste paar bochten al zoÕn man of tien voorbij. De eerste doorkomst lag ik dan ook al op een 19e positie. Tijdens de ronde erop werd ik ook nog eens vol in zes aangevallen door een rond vliegende steen welke een lelijke blauwe plek op mijn bovenarm opleverde. (Kan wel zeggen dat ik daarmee geluk heb gehad, iets schuin naar boven en ik had hem tussen mijn ogen gehad, iets om niet te lang over na te denken. ) Waarna ik bijna iedere ronde weer iemand pakte. Maar vanaf de 15e tot de 14e plaats was een vrij behoorlijk groot gat wat even duurde voor ik het dicht had gereden. In deze groep werd gevochten voor de 9e plaats. Met voorin Mille Pajic en Rene Winkel. Rustig aan wist ik steeds iemand of soms zelfs twee te gelijk te pakken en met ingaan van de tiende en laatste ronde zat ik dan ook alleen nog maar achter de net genoemde Nederlanders. En wilde dan ook beslist hen ook nog gaan pakken. Echter doordat Rene constant de deur dichthield en Mille toch steeds nog probeerde hem binnendoor te pakken, kon ik er zeer moeilijk langs en hoopte maar dat zij een foutje zouden maken. Echter doordat ze allebei al wat jaren ervaring hebben ging dit niet zomaar en finishte ik als 11e.
Erg tevreden was ik dan ook met dit resultaat en al helemaal te bedenken dat ik als 6e Nederlander over de finish kwam. Hiermee eindigde ik dan op een 9e positie in de eindstand waarmee ik dan volgend jaar ook mee ga rijden. Een mooie seizoensafsluiter dus, wat ook weer veel vertrouwen geeft voor in de toekomst.
En hoe deze verder gaat verlopen zullen jullie natuurlijk weer lezen via Racesport.nl, want nu is het ook voor ons allemaal nog een raadsel.É..
